Ruimte en leegte

We hebben heerlijk geslapen, wake up 07.30 uur. Dan rond 8 uur ontbijten we in het kleine restaurant, dat ontbijt is echt Zuid-Afrikaans dus heel uitgebreid en met de Engelse touch: eieren en indien gewenst bacon. We nemen de 'light' versie dat is 1 gebakken ei sunny side up. Ook vers fruit en yoghurt. Geen knorrende magen voorlopig. Daarna rondleiding door de manager Otti van het hotel want we mochten hier slapen voor weinig.
Echt een leuk hotel. Daarna pakken we de spullen en worden we naar de luchthaven gebracht met de auto van het hotel. Checken in voor Windhoek en gaan om 12.00 uur de lucht in met de British Airways 6275 uitgevoerd door Comair voor een vlucht van 1 uur en 50 minuten. Vanuit de lucht zien we Namibië liggen en wat overheerst: ruimte en leegte. Vandaar de titel.
We komen dan om 12.50 uur Namibische tijd (= 1 uur vroeger) aan.
De kleine luchthaven Windhoek International Hosea Katuko, dat klinkt als een mond vol maar doet denken aan de jaren tachtig van de vorige eeuw op Rotterdam-The Hague airport, toen nog Zestienhoven. Oei, dat klinkt bejaard zeg. Het vliegtuig stopt ergens op het asfalt en dan ga je lopend vanuit je vliegtuig naar de ‘terminal’, geen slurven hier, geen bussen en de terminal lijkt meer op een kleine hangar van grijze golfplaten dan een luchthavengebouw. Airco is een illusie, dus snikheet. En dan kom je bij de douane, scannen daar doen ze hier niet aan, wel bladeren, bladeren en nog eens bladeren en vervolgens tig stempels op de ingevulde formulieren en in je paspoort.
Daarna komen de koffers al aanrollen. Dan lopen we naar de autoverhuurder, dat gaat sneller. We kregen een gratis upgrade en ontvangen een Hyundai IX35, mooie kar.
Nadat we geïnstalleerd zijn, gaan we op pad. Ze rijden hier links. De richtingaanwijzer werkt niet als je de ruitenwisser gebruikt, maar het went snel. Nadat je het luchthaventerrein af bent overheerst de weidsheid en het is gelijk heuvelachtig en mooi. Heel verstandig staan er veel borden langs de weg met 'keep left, pass right'. Het schakelen links is even vreemd. Het naast de chauffeur zitten links i.p.v. rechts ook. We zijn na 3 kwartier in Windhoek. We parkeren de auto bij de guesthouse. Dan krijgen we van de receptioniste de kamer sleutel. We frissen ons op, doen zomerkleding aan want het is rond 25 graden. We rijden naar het centrum. De gebouwen zijn een mengeling van moderne flats, panden in Duitse en koloniale stijl, alsmede Afrikaanse pasteltinten. We bezoeken de Christuskirche in Art Nouveaustijl met gebrandschilderde ramen. Het parlementsgebouw ligt ernaast en heet hier Tintenpalast, met een mooie tuin ervoor. Veel wereldleiders zijn hier vertegenwoordigd in de straatnamen: Fidel Castro, Robert Mugabe, Nelson Mandela maar Independence Avenue is toch de belangrijkste straat.
Windhoek ligt op 1650 meter hoogte en heeft ca. 322.000 inwoners en heeft meer weg van een provinciestad dan een echte stad. Het centrum is zakelijk en modern, met rechte straten. Maar Windhoek heeft ook zijn eigen “Soweto”, deze township heet hier Katutura en ligt in het noordwesten. De middag vliegt om en het is hier om half 6 donker en alles sluit dan ook, dus we gaan terug naar het hotel, we hebben een aardige indruk gekregen. Dan verkleden we ons en wacht ons (18.30 uur) in de lounge een vertegenwoordiger van Abenteuer Afrika voor een meet & greet, hij neemt met ons het reispakket door. Prima service. Hij merkt wel dat we aardig ingelezen zijn en houdt het daarom kort.
Dan gebruiken we de inbegrepen avondmaaltijd, drie gangen. Meer dan voldoende. We lezen nog wat en schrijven dit verslag. Morgen begint de roadtrip naar de Kalahari. Stadium twee gaat beginnen. De komende dagen zijn we waarschijnlijk van de radar. Jullie houden het tegoed.
's Avonds een bobbel in ons bed, wat schetst onze verbazing: een kruik!