Zuid-Corsica

Op weg van St. Florent richting Bastia hebben we over zee uitzicht op Elba en het vasteland van Italië. Daarna een stuk snelweg (een van de weinige op Corsica) en dan een omweg via Corte: de stad ligt als een adelaarsnest en was lang baken van verzet tegen de diverse overheersers. Ook nu nog centrum van de Corsicaanse vrijheidsbeweging. Maar vooral een gezellige studentenstad met een prachtige ligging en een leuk oud centrum. En … uiteraard een citadel.
Eenmaal aangekomen op ons nieuwe adres in Trinité, gelegen tegen Porto-Vecchio aan, melden wij ons bij de eigenaresse van de gite. Het huisje ziet er heel verzorgd en modern uit met een vrij grote tuin met allerlei fruitbomen. We hebben ook huisdieren in de tuin: 2 grote schildpadden! We missen de eerste dagen hier wel het geluid van de zee want in St. Florent sliepen we met de deur open en hoorde je ’s nachts de branding. Vanuit Trinité gaan we vroeg op pad naar Bonifacio, de zuidelijkste stad van Frankrijk. Met een bizarre ligging op het randje van de rotsen, een vesting met Italiaanse allure. Om 9 uur parkeren we de auto op de nog vrijwel lege parking van de bovenstad. Zoeken een terrasje en nemen een kop koffie, het centrum ontwaakt en op dit tijdstip is er nog gelegenheid voor ‘bonjour/buon giorno’ en een praatje. Al snel vullen de straten, steegjes zich met mensen. De stad ligt op hoge krijtrotsen en is werkelijk prachtig, de foto van de stad is een van de bekendste plaatjes van Corsica. En … een citadel. Er zijn er 7 op Corsica en we hebben er nu al aardig wat gehad. Verder zie je aan de horizon Sardinië liggen, die afstand is slechts 12 kilometer. Ook doen we een bezoek aan de omgeving van Sartène, waar veel megalithische vindplaatsen zijn (mega= groot/ lithos = steen). Wij hopen dat de Obelix van Corsica zijn werk niet tijdens hoogzomer heeft hoeven doen, want zelfs een wandeling langs de menhirs (258 in totaal) en de dolmen is al afmattend met dit weer, laat staan met zo’n steen op je rug. De dekplaat van de dolmen weegt 3 ton, de grafkamer is 2,5 x 1,6 meter en 1,8 meter hoog. In deze omgeving barst het van de enorm grote (meestal rood) granieten blokken langs de weg en in het landschap, dus 1x raden wie hier zijn hart op kan halen. Ook weer een mooi strandje gevonden in Tizzano tussen de rotspartijen. De stranden in deze streek kunnen trouwens concurreren met de Caribische eilanden: prachtige (rots)baaien en langgerekte stranden en allemaal zand en niet zoals in het noorden kiezels en keien. Porto Vecchio (Porti Vechju) waarvan de betekenis Oude Haven is, heeft een gedeelte bij de jachthaven, met een hoog Audi en Range Rover gehalte. Daar flaneren de mensen 's avonds langs de grote jachten die er liggen (gluren bij de buren noemen wij dat) en een heel sfeervolle bovenstad met nauwe straatjes, en vooral ’s avonds geweldig leuk om daar te zijn. Bij ons huisje in de buurt ligt het strand van San Cyprien/San Ciprianu en daar kan je aangenaam vertoeven. De zee is heerlijk, helder (geen Heineken op). Vanuit onze gite gaan we op pad naar het gebergte het Nationaal Park op Corsica, het Bavella Massief. Dat is werkelijk prachtig, groen, ruige bergtoppen, meren en riviertjes. Top! Op een terras in Zonza waar we zitten wordt onze buurman een handtekening gevraagd. Omdat we toch erg nieuwsgierig zijn naar wie dat is, vragen we dat aan de ober. Het blijkt Alain Prost te zijn, een Formule 1 coureur die nu aan ’t wielrennen is op het eiland. Verder onderweg een (ever) zwijn langs de weg gespot.
Kortom: vermaken ons prima. Het zit er bijna op ons Corsica avontuur.