Saint Florent < > San Fiurenzu

Tot de wekker slapen als je op reis gaat is ons nog nooit gelukt, dus ook nu niet. Na het ontbijt en klaarmaken van broodjes voor de eerste trek, zijn we weggegaan. Het was warm, maar in Duitsland begint het te regenen en zakt de temperatuur naar 20-25 graden. Later weer zonnig en bij Basel geeft de auto een buitentemperatuur van 37 graden! Lang leve de airco in de auto. In Zwitserland, vlak voor ons overnachtingshotel bezoeken we kort de plaats Gruyères, van de bekende kaas, een leuk klein dorp. ’s Avonds maken we een korte wandeling door het dorp Rossinière, waar geluiden van krekels en koeienbellen de boventoon voeren. De volgende ochtend reuze op ons gemak van het ontbijt gebruik gemaakt, overnachtingstas weer in de auto. Hebben bewust gekozen voor deze route, want de drukte van de Gotthardtunnel op zwarte zaterdag (wanneer is die andere buis klaar, volgens ons als we hoog bejaard zijn) daar hadden we niet zo’n trek in. Dus rijden we de route via de Grote Sint Bernard / San Bernardo en omdat we ruim in de tijd zitten en het tenslotte ook vakantie is, nemen we de pas en niet de tunnel. Bespaart weer een boel Franken ook! De tocht is werkelijk schitterend. Veel haarspeldbochten en uitzichtpunten verder zijn we inmiddels in Italië aangekomen in het Aosta-dal. Omdat het nog voor de middag is bellen we Stefan of hij in Turijn of toevallig Fogli is, want daar rijden we straks bijna langs. Hij is in Turijn en we zijn welkom voor een bezoek en lunch. Parkeren de auto en hebben een aantal gezellige uurtjes met elkaar en de ouders van Giulia: Rosanna en Giuseppe. Oma’s koeken van Van Dijk vinden bij de koffie gretig aftrek door de Occidentes. Vanaf Turijn bereiken we snel Savona, we parkeren de auto bij de jachthaven en drinken en eten daar wat kleins. De boot vertrekt om 23.00 uur en het inschepen begint om 22.00 uur. Even rondgekeken op de boot, wat gedronken en toen naar de hut. De hut is prima, 2 bedden, een ieniemienie ruimte met douche, toilet en wastafel. En zicht op zee.

De nachtrust was goed, het valt toch erg mee met wat je hoort aan geluiden. Misschien dat een schip dezelfde werking heeft als een auto op een baby: al schommelend in slaap vallen. De wekker op 06.00 uur gezet want om 07.15 uur komt de boot aan. We zien het eiland al liggen aan de horizon. We komen aan in Bastia, parkeren bij de Place St. Nicolas en ontbijten daar op een terras in de vroege ochtendzon met zicht op de ferries die aankomen en vertrekken. Dan vervolgen wij onze weg naar Saint-Florent.
Corsica is jarenlang overheerst geweest door resp. Rome, Pisa, Genua en later de Fransen. Dat verklaart gelijk waarom Corsica Corsica is. Al die invloeden zijn terug te vinden in de bouwstijlen, de taal en de Corsicaan zelf. De taal op Corsica is een mengeling van Frans en Italiaans, op borden staan zowel de Franse namen als de Corsicaanse. Corsica is nogal een buitenbeentje van Frankrijk, misschien wel het zwarte schaap. Dus zeg vooral niet tegen de locals dat ze Frans zijn! De Corsicanen zijn zelfs zo opstandig dat ze op de tweetalige naamborden de Franse namen hebben doorgehaald en er zitten kogelgaten in de borden (zie foto).
Saint-Florent (maar dus eigenlijk op z’n Corsicaans San Fiurenzu) is een leuke kustplaats aan een mooie baai met op de achtergrond de bergen van Cap Corse en van Nebbio. Het haventje van Saint-Florent is behoorlijk druk met jachten in deze tijd. Het kleine centrum is echt mediterraans met smalle straatjes, terrasjes en gekleurde huizen. We verblijven zo’n anderhalve kilometer buiten het centrum aan de kustweg, dat is wel gunstig want je auto kwijtraken in het centrum is onmogelijk. Dit is een mooie afstand om te lopen. Het hotelletje heeft 20 kamers. De kamer is in stijl van de zee ingericht. Hier heeft ongetwijfeld iemand met creatieve inslag of een binnenhuisarchitect zijn/haar werk goed gedaan. Een zwembad is er niet, maar het kiezelstrand ligt voor de deur en het zeewater is heerlijk van temperatuur. Apart is wel dat men het ontbijt op de kamer brengt, je belt even en dan komen ze het brengen: een mand met broodjes en drinken zodat je op je terras met zicht op zee kunt ontbijten. Heeft ook zo zijn charme!

We ontbijten in de lekkere ochtendzon, niet te warm en daarna begint het iets te regenen. Koelt lekker af! Vandaag doen we Cap Corse, zeg maar de vinger van Corsica die omhoog wijst, dit gebied meet 40 x 15 km. We bezoeken Nonza (droog), Centuri (in de regen) en Macinaggio (half regen, half zon) en Erbalunga (volle zon). Halverwege de tocht onweert en regent het enorm. Het is een prachtige route, je rijdt zo’n 30-40 km per uur vanwege de hoogteverschillen en bochten, de wegen zijn slecht. Dan via Bastia en de regio Patrimonio terug naar San Fiurenzu. Dan duiken we nog even de zee in en genieten van de zon op een strandbedje bij onze accommodatie.
Tot een volgende keer.