Calvi Balagne Bastia Nebbio

We wilden Calvi graag bezoeken. Het was dit jaar de eindplaats van de derde etappe van de Tour de France vanaf Ajaccio. Vanaf Calvi werden de wielrenners naar het vasteland gevlogen, de journalisten mochten met de nachtferry. Verschil moet er zijn.
Om in Calvi te komen reden wij in westelijke richting een schitterende route door de streek die Balagne heet met bergen, heuvels en baaien grenzend aan de azuurblauwe zee.
We wilden in l’ Ile Rousse een stop maken, maar daar was het zo druk dat we doorgereden zijn. Hebben wel een foto gemaakt buiten het stadje van het eiland voor de kust dat ’s avonds rood kleurt en waaraan de stad zijn naam dankt. Na deze plaats besluiten we een afslag te nemen naar een onbekend strandje bij Lumio. Dat blijkt een goede zet, supermooi zandstrand (zand is uitzonderlijk in het noordwesten van Corsica) met een heel leuk restaurant. Daar verblijven we een poosje en dan op naar Calvi, we parkeren onder bij de citadelle en gaan op pad. Het is een boeiende plaats met nauwe straatjes in de binnenstad. Bekend is de boulevard Quai Landry aan de enorme jachthaven, vooral voor the rich and famous met veel trendy restaurants, loungebars etc. Zien en gezien worden. Wij lopen door …. Beklimmen het bastion van de stad en vandaar mooie vergezichten, we ontwaren zelfs sneeuw op de bergtoppen van de Balagne. In het bastion bevonden zich tijdens de vrijheidsstrijd wel 6000 soldaten, je kunt het je nauwelijks voorstellen. Pas in 1798 kwam Calvi als laatste stad van Corsica in handen van de Fransen.
Het achterland van Calvi tot Ile Rousse wordt ook wel de tuin van Corsica genoemd. Goede olijfolie komt hier vandaan. Overal de maquis (mucchiu), het dichte struikgewas met de sterk ruikende mirte. Maar eigenlijk is het meer een verzamelnaam van allerlei planten en struiken zoals dus mirte, venkel, zonneroosje, rozemarijn en brem. In de namiddag rijden we terug. Uiteraard duiken we nog even ter verkoeling de zee in. Het is rond de 30 graden hier.
Dan een tocht door de rest van de Balagne gemaakt en naar het bijzondere kerkje San Michele de Murato. Het is gemaakt van donkergroene serpentijn en kalksteen en staat bovenop een heuvel. Een apart bouwwerk. De weg erheen is smal, stil en erg bochtig. Je komt er nauwelijks iemand tegen. Enkele fietsfanaten en af en toe een haastige Corsicaan, en ook nog loslopende koeien op de weg. Maar dat maakt het allemaal spannend.
De avonden zijn hier het fijnste qua temperatuur, overdag is het tussen 30 en 35 graden en da’s best veel. Maar met 20-25 en een zeewindje is het ’s avonds een genoegen wat de lopen. Zo lopen we regelmatig naar de haven, de citadel en het stadje. Heerlijk!
We bezoeken ook Bastia, maar da’s vrij groot en aan winkels hebben we geen behoefte met die warmte, dus de Vieux Port doen we en vandaar naar Etang de Biguglia ten zuiden van Bastia, een lagune waar o.a. flamingo’s leven. We zien ze helaas niet. We doen de luchthaven Bastia-Poretta aan voor een sanitaire stop. Het wijngebied van Patrimonio ligt vlakbij St. Florent in het gebied Nebbio. Nebbio = nevel en daar floreren de wijnranken goed bij, ’s ochtends wat nevelig en daarna volop zon.
Zo hebben we naar onze mening voldoende van het noordelijk gedeelte van Corsica gedaan. Morgen reizen we naar Porto-Vecchio om van daaruit het zuiden te ontdekken. Tot volgende keer maar weer.