The Zoo @ Jasper
Blijf op de hoogte en volg Frans Joke
29 Juli 2012 | Canada, Jasper Park Lodge
27 en 28 juli 2012
Weer: 27 juli 22-28 graden 28 juli 16–22 graden
Gereden: 27 juli 85 km en 28 juli 144 km
Berenteller: 4 (3+1)
We zijn 26 juli ‘s middags in het volgende nationale park gearriveerd en logeren 2 km. van de plaats Jasper. Het grootste nationale park van de Rocky Mountains 10.800 km2. Naast Banff het tweede kroonjuweel van de Canadese Rockies. Jasper is een veel groter park, maar ontvangt veel minder bezoekers. Het ligt dan ook wat meer afgelegen. Ook Jasper is gesticht als spoorwegstadje op de treindiensten van Canadian National Railway tussen Edmonton en Prince Rupert. Jasper telt 4200 inwoners. In de zomer x3.
We aten die avond iets in het centrum bij een restaurant genaamd Papa George. Papa kan aardig koken. Met uitzicht op de bergen in de verte en het treinstation van Jasper voor onze neus. Er ging een goederentrein langs en dat duurde zoal even en we telden zo’n 140 wagons, er leek geen eind aan te komen. We spraken de ober aan en hij vertelde dat het hier gebruikelijk is dat een trein uit 150-200 wagons bestaat, met meestal 2 locs. Ongelofelijk! We gaan er morgen eens op letten en tellen natuurlijk.
Vandaag scheen de zon al vroeg tussen de gordijnen door en aangezien de ochtendstond goud in de mond heeft, zijn we na het ontbijt direct op pad gegaan. Eerst naar de kabelbaan met de naam Jasper Tramway. Deze kabelbaan heeft twee rode “bakken”, in zo’n bak passen ca. dertig mensen. Wat je liever niet wilt want dan is het behoorlijk benauwd en je hangt toch aan zo’n kabel met z’n allen, maar enfin 7 minuten claustrofobie overleeft een mens wel. Van beneden aan de berg naar Whistlers Mountain op 2277 meter. In de lift omhoog krijg je uitleg. En boven is het zo'n 12 graden koeler dan beneden ..... De berg waar je aankomt is zo kaal als een biljartbal, er is nauwelijks begroeiing en daardoor is het koud en winderig. Eenmaal boven hebben we een werkelijk fantastisch uitzicht over zes bergketens, tig meertjes, verschillende rivieren en de plaats Jasper. Wauw, wat is het hier mooi. Je kunt Mount Robson zelfs zien liggen met 3969 m de hoogste berg van Canada.
We maken een wandeling (trail) naar Whistler Summit op 2400 m. Onderweg zien we bergmarmotten die het fluitende geluid maken waar de berg naar is genoemd: to whistler = fluiten. Fotogeniek zijn ze. Nadat we naar onze mening genoeg tijd hebben doorgebracht op de berg, gaan we terug met de kabelbaan (lopend is het 3 uur maar met dit weer niet aanbevolen > te warm, weinig schaduw) en rijden door naar Mount Edith Cavell (3363 m). Daar maken we de Path of the Glacier trail. Gelijk aan het begin heb je al prachtig zicht op de Angel gletsjer en het meer eronder met ijsschotsen. Dat te midden van een fantastische omgeving met hoge bergen, ruige rotsen en bergen puin van natuursteen. Ja, Frans haalt hier zijn hart op en er verdwijnt regelmatig een steentje in zijn rugtas. Van niemand vreemd….. We hopen dat de foto’s iets overbrengen van de adembenemende natuur hier. Volgens ons is dit de mooiste Canadese plek die we tot nu toe bewandeld hebben. Er groeien hier “ieniemienie’ boompjes: ze zijn meer dan driehonderd (!) jaar oud, maar nog geen anderhalve meter hoog. Dat komt doordat ze per jaar slechts een zeer korte groeiperiode hebben.
Na deze twee mooie wandeltochten rijden we naar Jasper. En bij de spoorwegovergang moeten we even wachten, er passeren 120 wagons, een beetje weinig wel …. maar gelukkig hebben we geen haast. Onderweg zien we aan de kant van de weg een beest, het is een coyote. Om daarna te genieten van ons terras bij heerlijke temperaturen en mooi zicht op het bos. Waar een elk vlakbij rondloopt en veel chipmunks leven. Later gaan we nog op pad en steekt er een –dames- Elk over. Na thuiskomst bij onze huisje tegen zonsondergang zien en horen we iets bewegen en ritselen in de achtertuin van ons huisje: een beer! En wat voor een: een nog niet volwassen grizzly! Hij is wat schuw (en wij ook) maar we hebben hem op de gevoelige plaat. Het is wel een zoekplaatje geworden wederom.
’s Avonds nog even naar de openingsceremonie van de Olympische Spelen gekeken, prachtig vuurwerk en daarna de bijdrage van Paul McCartney, hoewel die ons niet loepzuiver leek. Let the games begin!
Dat Canada dezelfde klimatologische trekjes kent als Nederland, konden we verwachten maar niet wensen. Enfin, vannacht begon het met onweer en regen en vanochtend moest Pluvius zich er schijnbaar ook nog mee bemoeien. Ons ochtendritueel werd qua tempo wat verlaagd en na ontbijt en koffie op pad. Een dun regenjasje mee en een fleecevest want het is erg kil, de autothermometer geeft aan buiten 6 graden. Daar komen we niet voor, maar ja we moeten het even doen met de meest deprimerende kleur doen die er bestaat: grijs.
We gaan vandaag naar Maligne. De weg heet Maligne Road en ligt ten zuidoosten van Jasper. De eerste stop –in de regen dus- is bij Maligne Canyon, waar de Maligne River met een gigantische kracht het water door de canyon stort. De diepe uitgesleten kloof in het kalksteen is op sommige plekken niet meer dan twee meter breed. De kolkende massa is mooi om te zien, zelfs in de regen. Verderop langs de weg het Medicine Lake, weer een blauwgroen gletsjermeer dat momenteel erg hoog water heeft. Sommige wegen en wandelpaden zijn vanwege de hoge waterstand gesloten. Er is a. veel regen gevallen de laatste maanden en b. veel sneeuwval geweest deze winter dus een extra portie dit jaar aan water. Bij het Maligne Lake aangekomen is het iets droger en maken we de Mary Schäffer wandeling. Zij ontdekte als eerste vrouw in 1908 deze omgeving en gaf namen aan een aantal bergen. Het begin van de wandeling staat goed aangegeven, eerst langs het meer en later door het bos terug. Geen aanduiding meer te vinden, daar loop je samen in een bos vol wilde dieren op een wandelpad waar je niemand tegenkomt …. Voor de zekerheid laten we de berenbel maar klingelen aan de rugtas. Aan het eind van de route wel wat mede-wandelaars, dus we zitten i.i.g. goed. Het moet toch even gezegd worden: in de USA zijn de aanduidingen van zowel wandelingen als langs de wegen wat beter georganiseerd. Na afloop picknicken we en rijden dezelfde weg terug. Onderweg een vijftal Elks (dames, die noemt men cows) gespot en nog een Mountain Goat die de weg oversteekt. Kortom: je hoeft niet naar de dierentuin, want beesten kom je hier overal tegen. Je moet er alleen 9 uur vliegen voor over hebben.
Ja, en dan hebben we toch een probleem met wat lastiger beestjes in Jasper. De muggen. Ze zijn hier in grote getale aanwezig en ondanks al onze voorzorgsmaatregelen zoals het slikken van extra vitamine B vanaf 3 weken voor vertrek (je zou dan onaangenaam ruiken voor de muggen) en het gebruiken van Off (de Canadese variant van Deet maar sterker) scheelt dat zeker heel veel muggenprikjes, maar 100% garantie krijg je niet. Vooral Joke’s bloed is populair bij de kleine treiteraars. Beetje jammer.
Nu zitten we wederom in de zon op ons terras. Het is weer opgeklaard en helder. Het posten van onze bijdrage op Waarbenjij.nu lukt niet. Traag Internet, Internet problemen, nieuwe manier van de website Waarbenjij.nu??? Het komt vast goed, maar wanneer ......
Weer: 27 juli 22-28 graden 28 juli 16–22 graden
Gereden: 27 juli 85 km en 28 juli 144 km
Berenteller: 4 (3+1)
We zijn 26 juli ‘s middags in het volgende nationale park gearriveerd en logeren 2 km. van de plaats Jasper. Het grootste nationale park van de Rocky Mountains 10.800 km2. Naast Banff het tweede kroonjuweel van de Canadese Rockies. Jasper is een veel groter park, maar ontvangt veel minder bezoekers. Het ligt dan ook wat meer afgelegen. Ook Jasper is gesticht als spoorwegstadje op de treindiensten van Canadian National Railway tussen Edmonton en Prince Rupert. Jasper telt 4200 inwoners. In de zomer x3.
We aten die avond iets in het centrum bij een restaurant genaamd Papa George. Papa kan aardig koken. Met uitzicht op de bergen in de verte en het treinstation van Jasper voor onze neus. Er ging een goederentrein langs en dat duurde zoal even en we telden zo’n 140 wagons, er leek geen eind aan te komen. We spraken de ober aan en hij vertelde dat het hier gebruikelijk is dat een trein uit 150-200 wagons bestaat, met meestal 2 locs. Ongelofelijk! We gaan er morgen eens op letten en tellen natuurlijk.
Vandaag scheen de zon al vroeg tussen de gordijnen door en aangezien de ochtendstond goud in de mond heeft, zijn we na het ontbijt direct op pad gegaan. Eerst naar de kabelbaan met de naam Jasper Tramway. Deze kabelbaan heeft twee rode “bakken”, in zo’n bak passen ca. dertig mensen. Wat je liever niet wilt want dan is het behoorlijk benauwd en je hangt toch aan zo’n kabel met z’n allen, maar enfin 7 minuten claustrofobie overleeft een mens wel. Van beneden aan de berg naar Whistlers Mountain op 2277 meter. In de lift omhoog krijg je uitleg. En boven is het zo'n 12 graden koeler dan beneden ..... De berg waar je aankomt is zo kaal als een biljartbal, er is nauwelijks begroeiing en daardoor is het koud en winderig. Eenmaal boven hebben we een werkelijk fantastisch uitzicht over zes bergketens, tig meertjes, verschillende rivieren en de plaats Jasper. Wauw, wat is het hier mooi. Je kunt Mount Robson zelfs zien liggen met 3969 m de hoogste berg van Canada.
We maken een wandeling (trail) naar Whistler Summit op 2400 m. Onderweg zien we bergmarmotten die het fluitende geluid maken waar de berg naar is genoemd: to whistler = fluiten. Fotogeniek zijn ze. Nadat we naar onze mening genoeg tijd hebben doorgebracht op de berg, gaan we terug met de kabelbaan (lopend is het 3 uur maar met dit weer niet aanbevolen > te warm, weinig schaduw) en rijden door naar Mount Edith Cavell (3363 m). Daar maken we de Path of the Glacier trail. Gelijk aan het begin heb je al prachtig zicht op de Angel gletsjer en het meer eronder met ijsschotsen. Dat te midden van een fantastische omgeving met hoge bergen, ruige rotsen en bergen puin van natuursteen. Ja, Frans haalt hier zijn hart op en er verdwijnt regelmatig een steentje in zijn rugtas. Van niemand vreemd….. We hopen dat de foto’s iets overbrengen van de adembenemende natuur hier. Volgens ons is dit de mooiste Canadese plek die we tot nu toe bewandeld hebben. Er groeien hier “ieniemienie’ boompjes: ze zijn meer dan driehonderd (!) jaar oud, maar nog geen anderhalve meter hoog. Dat komt doordat ze per jaar slechts een zeer korte groeiperiode hebben.
Na deze twee mooie wandeltochten rijden we naar Jasper. En bij de spoorwegovergang moeten we even wachten, er passeren 120 wagons, een beetje weinig wel …. maar gelukkig hebben we geen haast. Onderweg zien we aan de kant van de weg een beest, het is een coyote. Om daarna te genieten van ons terras bij heerlijke temperaturen en mooi zicht op het bos. Waar een elk vlakbij rondloopt en veel chipmunks leven. Later gaan we nog op pad en steekt er een –dames- Elk over. Na thuiskomst bij onze huisje tegen zonsondergang zien en horen we iets bewegen en ritselen in de achtertuin van ons huisje: een beer! En wat voor een: een nog niet volwassen grizzly! Hij is wat schuw (en wij ook) maar we hebben hem op de gevoelige plaat. Het is wel een zoekplaatje geworden wederom.
’s Avonds nog even naar de openingsceremonie van de Olympische Spelen gekeken, prachtig vuurwerk en daarna de bijdrage van Paul McCartney, hoewel die ons niet loepzuiver leek. Let the games begin!
Dat Canada dezelfde klimatologische trekjes kent als Nederland, konden we verwachten maar niet wensen. Enfin, vannacht begon het met onweer en regen en vanochtend moest Pluvius zich er schijnbaar ook nog mee bemoeien. Ons ochtendritueel werd qua tempo wat verlaagd en na ontbijt en koffie op pad. Een dun regenjasje mee en een fleecevest want het is erg kil, de autothermometer geeft aan buiten 6 graden. Daar komen we niet voor, maar ja we moeten het even doen met de meest deprimerende kleur doen die er bestaat: grijs.
We gaan vandaag naar Maligne. De weg heet Maligne Road en ligt ten zuidoosten van Jasper. De eerste stop –in de regen dus- is bij Maligne Canyon, waar de Maligne River met een gigantische kracht het water door de canyon stort. De diepe uitgesleten kloof in het kalksteen is op sommige plekken niet meer dan twee meter breed. De kolkende massa is mooi om te zien, zelfs in de regen. Verderop langs de weg het Medicine Lake, weer een blauwgroen gletsjermeer dat momenteel erg hoog water heeft. Sommige wegen en wandelpaden zijn vanwege de hoge waterstand gesloten. Er is a. veel regen gevallen de laatste maanden en b. veel sneeuwval geweest deze winter dus een extra portie dit jaar aan water. Bij het Maligne Lake aangekomen is het iets droger en maken we de Mary Schäffer wandeling. Zij ontdekte als eerste vrouw in 1908 deze omgeving en gaf namen aan een aantal bergen. Het begin van de wandeling staat goed aangegeven, eerst langs het meer en later door het bos terug. Geen aanduiding meer te vinden, daar loop je samen in een bos vol wilde dieren op een wandelpad waar je niemand tegenkomt …. Voor de zekerheid laten we de berenbel maar klingelen aan de rugtas. Aan het eind van de route wel wat mede-wandelaars, dus we zitten i.i.g. goed. Het moet toch even gezegd worden: in de USA zijn de aanduidingen van zowel wandelingen als langs de wegen wat beter georganiseerd. Na afloop picknicken we en rijden dezelfde weg terug. Onderweg een vijftal Elks (dames, die noemt men cows) gespot en nog een Mountain Goat die de weg oversteekt. Kortom: je hoeft niet naar de dierentuin, want beesten kom je hier overal tegen. Je moet er alleen 9 uur vliegen voor over hebben.
Ja, en dan hebben we toch een probleem met wat lastiger beestjes in Jasper. De muggen. Ze zijn hier in grote getale aanwezig en ondanks al onze voorzorgsmaatregelen zoals het slikken van extra vitamine B vanaf 3 weken voor vertrek (je zou dan onaangenaam ruiken voor de muggen) en het gebruiken van Off (de Canadese variant van Deet maar sterker) scheelt dat zeker heel veel muggenprikjes, maar 100% garantie krijg je niet. Vooral Joke’s bloed is populair bij de kleine treiteraars. Beetje jammer.
Nu zitten we wederom in de zon op ons terras. Het is weer opgeklaard en helder. Het posten van onze bijdrage op Waarbenjij.nu lukt niet. Traag Internet, Internet problemen, nieuwe manier van de website Waarbenjij.nu??? Het komt vast goed, maar wanneer ......
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
