Terug in de tijd
Door: Joke
Blijf op de hoogte en volg Frans Joke
22 Juli 2012 | Canada, Banff
21 juli 2012
Weer: 24 graden
Gereden: 120 km
It giet oan! Om 7 uur ging onze wekker. Meteen goed wakker, want de vakantie staat op het punt om te beginnen. Hoewel we pas om 12.30 uur vliegen. Geen vakantiestress is het motto. Gerrit om een uur of 8 even een whats appje gestuurd dat hij op mag staan (had hij gevraagd) en later brengt hij ons naar Schiphol. Daar nemen wij afscheid onder dankzegging. In vertrekhal 2 slaan we de dames in de blauwe pakjes over en gaan naar de selfservice bagageapparaten. Eenmaal 'heavy' = 24 kg. maar volgens onze weegschaal onder 23 kg. en de ander i.i.g. veel minder. Dan met de instapkaarten en paspoorten door de douane. Bij de winkels nog even wat leesvoer gescoord en een kop koffie en een broodje genomen. Er lopen veel sporters in oranje trainingspakken rond, op naar de Spelen in Londen. We lopen richting E 05, de bodyscan komt er bij de gate weer aan te pas, en na goedkeuring wachten we tot boarden. Het toestel heet Plaza de la Catedral-La Habana (op Cuba dus). Om 12 uur zitten we aan boord van de Airbus 330, stoel 12A en 12B en met configuratie 2-4-2 dus niemand naast ons. Comfort class. Vlucht KL 677 vertrekt om 12.45 uur en is een feit.
We laten de Nederlandse kustlijn achter ons en gaan dan over Noord-Engeland richting Canada. We lezen en luisteren wat, kijken twee films (The Iron Lady en Jackie, beide best goed). We vliegen over IJsland (groen) en daarna over Groenland (ijs). Daarna de Hudson Bay en Canada zelf met enorm veel meren en meertjes. We zijn bijna volgens planning om 13.38 uur Canadese tijd geland, in Nederland is dat 21.38 uur. Thank you for choosing KLM. Acht uur tijdsverschil, mountain time hier. Op de gebouwen van het vliegveld wappert de rood-witte vlag. Op de luchthaven van Calgary ontwaren wij een unicum: wat oudere dames met rood-wit kleding én een cowboyhoed die rondsjezen op golfkarretjes om de minder goed ter been zijnde passagiers te vervoeren. Ze staan overigens iedereen vriendelijk en met raad en daad te woord, hulpvaardig waar dat kan. Geweldig en wat een leuke, dankbare baan.
Het is een klein vliegveld, bij de douane gaat het er soepel aan toe, we hebben al snel de bagage. Dan speuren naar autoverhuurder Alamo die zit aan de overkant van de weg in een kantoor in de grote parkeergarage. Het contract wordt opgemaakt, we hebben de goedkoopste SUV gereserveerd. Frans vindt het fijn hoog te zitten en in te stappen, we zijn dat ook zo gewend. Maar wat krijgen we: een volbloed SUV Ford Edge en superluxe met verwarmbare stoelen, sunroof, boardcomputer etc. Wat een (niet betaalde!) weelde! Frans blij en ik denk er het mijne van, maar hoef waarschijnlijk nauwelijks of niet te rijden nu … We laden de koffers in, installeren onze eigen TomTom (MiepMiep) en gaan op weg naar Banff ca. 120 km te gaan en kale reistijd 1,5 uur. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: we zien niet veel van Calgary, de nickname van de stad is Cow Town. Maar Calgary is inmiddels meer het Dallas van Canada. Het zwarte goud (olie) en gas zorgen voor veel inkomsten en grote bedrijven hebben hier hun kantoren gevestigd. De dollars vloeien rijkelijk. Wat hoogbouw uit de verte, de snelweg loopt er omheen en wat we wel van de regio Calgary en K-Country (Kananaskis) meekrijgen is het weidse gevoel. Weiden, heuvels en koeien. In 1988 werden onderdelen van de Olympische Spelen hier gehouden. De weg klimt en de bergen doemen voor ons op. Vanaf dan ook meer bossen. We komen zo'n 25 km voor Banff langs Canmore en besluiten dat even te bekijken. Een typisch Amerikaanse/Canadese plaats: rechte straten. Verdwalen kan je niet. Zetten de auto langs Main Street, nemen bij de Rocky Mountain Bagel Company een …. juist bagel. Het is aangenaam verpozen op het terras in de zon. Een paar kilometer voor Banff naderen we de ingang van het Banff Nationale Park (NP), een aantal huisjes waar je entree moet betalen. I.v.m. onze route en een groot aantal dagen verblijf in de Nationale parken is een Parks Canada Annual Pass het voordeligste. We zijn Hollanders tenslotte. Dan zijn we nagenoeg in Banff aangekomen en zien al snel ons hotel aan het begin Banff Avenue. We checken in en krijgen kamer nr. 218, de inrichting is klassiek maar keurig en aan de achterkant dus rustig.
We geven niet toe aan de vermoeidheid, nemen een douche en kleden ons om. Gaan naar de iets verderop gelegen eetgelegenheid The Keg (die je overal in Canada tegenkomt) en nemen een bescheiden maal. Dan is het echt op voor vandaag. Want ons lichaam is dan wel een wonderbaarlijke, ingenieuze schepping, maar deze dag heeft 32 uur! Dus we gaan zo slapen, jullie weten dat we goed gearriveerd zijn in Canada en hebben even leesvoer. De verwachting is dat het morgen heel vroeg dag voor ons zal zijn.…Sleep tight...!
Weer: 24 graden
Gereden: 120 km
It giet oan! Om 7 uur ging onze wekker. Meteen goed wakker, want de vakantie staat op het punt om te beginnen. Hoewel we pas om 12.30 uur vliegen. Geen vakantiestress is het motto. Gerrit om een uur of 8 even een whats appje gestuurd dat hij op mag staan (had hij gevraagd) en later brengt hij ons naar Schiphol. Daar nemen wij afscheid onder dankzegging. In vertrekhal 2 slaan we de dames in de blauwe pakjes over en gaan naar de selfservice bagageapparaten. Eenmaal 'heavy' = 24 kg. maar volgens onze weegschaal onder 23 kg. en de ander i.i.g. veel minder. Dan met de instapkaarten en paspoorten door de douane. Bij de winkels nog even wat leesvoer gescoord en een kop koffie en een broodje genomen. Er lopen veel sporters in oranje trainingspakken rond, op naar de Spelen in Londen. We lopen richting E 05, de bodyscan komt er bij de gate weer aan te pas, en na goedkeuring wachten we tot boarden. Het toestel heet Plaza de la Catedral-La Habana (op Cuba dus). Om 12 uur zitten we aan boord van de Airbus 330, stoel 12A en 12B en met configuratie 2-4-2 dus niemand naast ons. Comfort class. Vlucht KL 677 vertrekt om 12.45 uur en is een feit.
We laten de Nederlandse kustlijn achter ons en gaan dan over Noord-Engeland richting Canada. We lezen en luisteren wat, kijken twee films (The Iron Lady en Jackie, beide best goed). We vliegen over IJsland (groen) en daarna over Groenland (ijs). Daarna de Hudson Bay en Canada zelf met enorm veel meren en meertjes. We zijn bijna volgens planning om 13.38 uur Canadese tijd geland, in Nederland is dat 21.38 uur. Thank you for choosing KLM. Acht uur tijdsverschil, mountain time hier. Op de gebouwen van het vliegveld wappert de rood-witte vlag. Op de luchthaven van Calgary ontwaren wij een unicum: wat oudere dames met rood-wit kleding én een cowboyhoed die rondsjezen op golfkarretjes om de minder goed ter been zijnde passagiers te vervoeren. Ze staan overigens iedereen vriendelijk en met raad en daad te woord, hulpvaardig waar dat kan. Geweldig en wat een leuke, dankbare baan.
Het is een klein vliegveld, bij de douane gaat het er soepel aan toe, we hebben al snel de bagage. Dan speuren naar autoverhuurder Alamo die zit aan de overkant van de weg in een kantoor in de grote parkeergarage. Het contract wordt opgemaakt, we hebben de goedkoopste SUV gereserveerd. Frans vindt het fijn hoog te zitten en in te stappen, we zijn dat ook zo gewend. Maar wat krijgen we: een volbloed SUV Ford Edge en superluxe met verwarmbare stoelen, sunroof, boardcomputer etc. Wat een (niet betaalde!) weelde! Frans blij en ik denk er het mijne van, maar hoef waarschijnlijk nauwelijks of niet te rijden nu … We laden de koffers in, installeren onze eigen TomTom (MiepMiep) en gaan op weg naar Banff ca. 120 km te gaan en kale reistijd 1,5 uur. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: we zien niet veel van Calgary, de nickname van de stad is Cow Town. Maar Calgary is inmiddels meer het Dallas van Canada. Het zwarte goud (olie) en gas zorgen voor veel inkomsten en grote bedrijven hebben hier hun kantoren gevestigd. De dollars vloeien rijkelijk. Wat hoogbouw uit de verte, de snelweg loopt er omheen en wat we wel van de regio Calgary en K-Country (Kananaskis) meekrijgen is het weidse gevoel. Weiden, heuvels en koeien. In 1988 werden onderdelen van de Olympische Spelen hier gehouden. De weg klimt en de bergen doemen voor ons op. Vanaf dan ook meer bossen. We komen zo'n 25 km voor Banff langs Canmore en besluiten dat even te bekijken. Een typisch Amerikaanse/Canadese plaats: rechte straten. Verdwalen kan je niet. Zetten de auto langs Main Street, nemen bij de Rocky Mountain Bagel Company een …. juist bagel. Het is aangenaam verpozen op het terras in de zon. Een paar kilometer voor Banff naderen we de ingang van het Banff Nationale Park (NP), een aantal huisjes waar je entree moet betalen. I.v.m. onze route en een groot aantal dagen verblijf in de Nationale parken is een Parks Canada Annual Pass het voordeligste. We zijn Hollanders tenslotte. Dan zijn we nagenoeg in Banff aangekomen en zien al snel ons hotel aan het begin Banff Avenue. We checken in en krijgen kamer nr. 218, de inrichting is klassiek maar keurig en aan de achterkant dus rustig.
We geven niet toe aan de vermoeidheid, nemen een douche en kleden ons om. Gaan naar de iets verderop gelegen eetgelegenheid The Keg (die je overal in Canada tegenkomt) en nemen een bescheiden maal. Dan is het echt op voor vandaag. Want ons lichaam is dan wel een wonderbaarlijke, ingenieuze schepping, maar deze dag heeft 32 uur! Dus we gaan zo slapen, jullie weten dat we goed gearriveerd zijn in Canada en hebben even leesvoer. De verwachting is dat het morgen heel vroeg dag voor ons zal zijn.…Sleep tight...!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
