Barok en kitsch

Zondag 2 juni 2019

Ook vandaag beginnen we de zonnige dag met een ontbijt en dit keer vragen om een gebakken ei erbij, het is tenslotte zondag. Tijdens de maaltijd komt er een dame naar ons toe, die in het Italiaans vraagt of ze de kamer nu schoon mag maken. We antwoorden in het engels en half Italiaans dat we vandaag verhuizen naar een andere kamer. Dat begrijpt ze niet, ze spreekt alleen Italiaans, waarop ze haar mobieltje pakt en de Google Translate app opent en gebaart dat we het hardop in het Engels moeten zeggen. Vervolgens hoort ze het in haar eigen taal en dan is het Aaahhh si si! Zij vervolgens in het Italiaans (wat we best begrijpen haha) dat de nieuwe kamer nog bezet is en later zal ze die netjes voor ons maken. Zo simpel is dat, de techniek anno 2019. Na het eten gaan we naar de Dolmen van Montalbano, wel aardig. Dan met de auto via de kustweg naar Torre Canne, een kleine badplaats. De meeste stranden hier liggen tussen rotsen, dus waterschoenen zijn wel nodig. Zuidelijker liggen de mooiere zandstranden. We gaan vervolgens naar Monopoli. Uitspraak met de klemtoon op NO. Heeft trouwens niets te maken met het spel. Er zijn veel straten in het centrum afgesloten. Vandaag is Festa della Repubblica, een nationale feestdag. Overal vlaggen, markten, activiteiten. We vinden een parkeerplek bij de haven, maar zijn toch snel in het centro storico (oude centrum). Dat is beeldig, veel smalle straatjes met mooie panden, kleurrijke bloembakken, veel horeca. Met een Piaggio autootje kun je erdoor, met een dikke Mercedes niet. Na de middag door naar Polignano a Mare ook aan de Adriatische Zee. Maar daar komen we echt niet langs de hekken en heren regelaars. We werpen een korte blik op de stad boven op de rotsen vanaf een afstand en vinden het dan ook wel goed. Via een mooie route door de bergen terug naar de masseria. Na thuiskomst naar het kantoortje en vol excuses krijgen we de sleutel van kamer 10, de mooiste van het complex, volgens de eigenaar. De beide koffers staan er ook al. De kamer is in een dubbele trullo, een grote suite met moderne badkamer en 2 terrassen vrij uitzicht. Kunnen we mee leven ... 
De masseria heeft een groot stuk land waar ezeltjes (Asini = ezels), kippen en hanen, ganzen, schapen en een pony rondlopen. Ook is er een stuk tuingrond, waar men groenten en fruit kweekt en voor de maaltijden gebruikt. We pakken een stoel en lezen en zonnen wat. Joke leest De Olijfboom, letterlijk tussen olijfbomen gezeten. Dit boek van Lucinda Riley is echter niet te vergelijken met de serie De Zeven Zussen. Best aardig, maar gewoon een zomerroman. Het is zo weer avond, dus douchen, omkleden en eten. De tijd vliegt ...

Maandag 3 juni 2019

Deze dag is het wat bewolkt, maar nog steeds 22 graden en voor stadsbezoeken prima. We gaan naar het zuiden. De snelweg heeft 2x 2 banen dus dat rijdt lekker door. Geen Autostrada, dus geen tol. Het asfalt is slecht, soms heel slecht. De Europese gelden gaan niet naar de wegen in Puglia, dat is duidelijk. Eerst bezoeken we Gallipoli, van ‘kali polis’ Grieks voor mooie stad. Je bereikt de oude stad via een brug, de stad heeft een kasteel aan zee en barokke kathedraal Sant ‘Agata. Het is een knus leuk plaatsje. Vervolgens naar Lecce, ook wel het Florence van het zuiden genoemd en hoofdstad van de barok. Met veel geel zandstenen gevels. Parkeren is een drama, dus maar buiten het centrum en wat verder lopen. We ontdekken een amfitheater, de Piazza del Duomo (Domplein). We bezoeken weer een kerk, hier nogal protserig en kitsch, veelal goud en bling bling. Het is altijd een beetje jammer, dat als je na 13.00 uur komt, veel normale winkels zijn gesloten, en rolluiken komen nu eenmaal de gezelligheid niet ten goede. Horeca en toeristenwinkels blijven wel gewoon open, maar voor de rest ligt Italië plat tussen 13 en 16-17 uur. We hadden Tom Tom meegenomen, omdat we auto zonder navigatie zouden hebben, maar kregen er toch een met navigatie. Na enig uitdokteren is het gelukt te krijgen wat wij willen: de route van A naar B. Eind van de middag weer op de “boerderij” en relaxen. Nu.nl meldt dat Martine Bijl is overleden. Na het lezen van haar laatste boek Rinkeldekink, wat nogal deprimerend was, eigenlijk niet eens een verrassing. Triest.
Over tot vrolijker dingen. Vanavond visgerechten op het menu hier. Daar verheugen wij ons op. Tot volgende keer!