Passen en meten

De dagen in Livigno gaan rap voorbij. 's Zomers zijn er twee grote kabelbanen open, de ene Carosello hadden we al gedaan en we doen ook de Mottolino. Boven op de bergen zijn dan altijd nog wat kleinere liften open. Op die berg is ook een mountain bike fun park, dus druk met bikers die omhoog gaan. Maar wandelaars hebben voorrang (dank u) omdat er maar een fiets per bakje mee omhoog kan en het anders eindeloos wachten is, dus we zijn snel boven. Weer ontzettend gave uitzichten en een mooie omgeving. En in alle eerlijkheid, het is hier voor mountainbikers een paradijs. Heel veel routes met genoeg te stunten onderweg en dan het fun park met bruggetjes en schansen. Later die dag nog een stukje bij Alpe Vago gelopen, vrij vlak en goed te doen. Jammer is alleen wel dat wandelingen in dit deel van de Dolomieten van Italië slecht staan aangegeven. In Zwitserland en Oostenrijk staat bij iedere parkeerplaats wel een bord met routes, tijdsduur en afstand van mogelijke wandelingen en ook staan er bordjes onderweg. Hier alleen een kaart en verder niets. Verbeterpunt dus. We doen nog een rondje door het gezellige plaatsje, waar ieder gebouw wel fleurige bloembakken heeft hangen. Het is echt een leuke plaats om je vakantie door te brengen.
In Nederland geldt code geel wat het weer betreft, hier in de avond hoosbuien en onweer. Het onweer gaat ook in de nacht door. We hadden nog een wens op ons lijstje staan en dat doen we dan ook: Passo di Stelvio. Deze pas is vooral bekend van de wielerronde Giro d'Italia en is de hoogst geasfalteerde pas in het land 2757 meter. Je overbrugt 1846 meter hoogteverschil. De klim kent 48 haarspeldbochten omhoog die genummerd zijn. Het is er prachtig, heel ruig met veel rotsen en machtige vergezichten. Zelfs voor autorijders goed opletten, ook veel motoren op de weg maar het meeste respect voor de fietsers die de klim maken! Tijdens de terugtocht de berg af de haarspeldbochten maar niet meer geteld: veel. We rijden door Zwitserland via de -ook mooie- Ofenpass en dan via de toltunnel La Schera terug naar Italië en Livigno. Tanken nog even vol. Pakken de koffers in de avond en zijn dan klaar voor vertrek.
Deze streek rondom Livigno vonden (we waren in 2015 in Bormio, hier niet ver vandaan) en vinden we een mooie combinatie van bergen en leuke plaatsen. En zit tussen Oostenrijkse/Zwitserse degelijkheid en punctualiteit en Italiaanse charme in. Het logeeradres is heel prettig zowel qua ligging, als de kamer die heel schoon en modern is alsmede de vriendelijke gastheer Marco. Arrivederci Italia. Donderdag na het laatste lekkere ontbijt vertrekken we door Zwitserland via de route St. Moritz-Chur-Zürich-Basel. Het eerste stuk geen snelweg, we nemen de Julier- en Albula pas (inmiddels in kanton Graubünden) om het af te leren met al die fraaie passen. Weer wonderschoon. Kopje koffie met één punt gebak voor samen op de top. Helaas wat minder enthousiast over de prijs daarvan. Gewoon 15 Zw. Franc en ze rekenen de Franc en Euro 1 : 1. Snel vergeten.
Halverwege Zwitserland begint het te gieten en het houdt niet meer op tot Baden-Baden. Slecht zicht en veel vertraging. Het vakantiegevoel is dan gewoon even weg. Maar niet getreurd hoor, de omgeving is prachtig. Onze navigatie geeft allerlei omwegen aan vanwege de verkeersomstandigheden als drukte en files, maar we kennen onze MiepMiep onderhand en gaan eigenwijs onze gang en meten ons onze eigen route aan. Het is ook gewoon druk op de weg en in Duitsland veel Baustellen. Tegen 17 uur in Baden-Baden en dan doet een douche en daarna een glas vocht een mens goed. Morgen de laatste etappe.