Nogmaals vliegtuigen

17 juli 2011 Nogmaals vliegtuigen

Na het ontbijt gaan we richting Everett, zo’n 30 km. ten noorden van Seattle. Daar bezoeken we de Boeing vliegtuigfabriek, dé grootste werkgever van de omgeving. In de productiehallen wordt 24/7 gewerkt. Het is een leuke rondleiding van 1,5 uur met eerst een film over de geschiedenis van het bedrijf van William Boeing en daarna een bezoek aan de hallen. Hier wordt gewerkt aan de assemblage van de enorme kisten als B 777, 747-800 en de nieuwe Dreamliner 787 waarvan het eerste exemplaar in het najaar wordt afgeleverd aan de Japanse luchtvaartmaatschappij ANA (All Nippon Airways). De Dreamliner is van lichter materiaal, is energiezuiniger dan de andere toestellen en heeft een kortere start/landingsbaan nodig. Men verwacht een grote afzet van dit toestel. Van de 747 serie wordt alleen nog de met verlengd bovendek 747-800 serie geproduceerd. Het is niet te geloven maar het assembleren van deze B 747 duurt 4 maanden. Alles is nl. al geprefabriceerd. De kleur van alle toestellen die in de hallen staan is groen, vanwege de aanwezige wax die tijdens assemblage werkzaamheden op de toestellen zit. Als deze eraf is gehaald, gaat men de machines spuiten in de kleuren van de maatschappij. Er is een groot vliegveld (Paine Field airport) waar de proefvluchten vandaan vertrekken en aankomen. Op het Boeing terrein zijn 18 restaurants voor werknemers en 1600 fietsen ter overbrugging van de afstanden in de hallen. Helaas mag je geen foto’s nemen op het gehele complex, beetje jammer dat we dat straks moeten missen in het fotoalbum. Vertrek je anno 2011 met een ansichtkaart.De gids vertelt vol enthousiasme en de spreuk “If it is not a Boeing, I’m not going” doet menigeen glimlachen. Ach ja …. Doe mij toch maar die A380 van de collega Airbus! Leuke ervaring hier geweest te zijn. Onderweg naar Tulalip besluiten we de IHOP (International House of Pancakes) te proberen. Broer Jan, dit is een droom voor jou! Jammer dat ze dat niet op Lanzarote hebben want je zou er vast gelukkig van worden. De keuze is gigantisch, maar we willen een simpele pannenkoek. OK, de kleinste in zijn soort is 3 kleine, dikke pannenkoeken met boter en suiker. Vooruit dan maar. De Amerikaanse buren van ons eten echt enorme porties: naast een stapel pannenkoeken (5 stuks p.p.) met allerlei zoetigheid én slagroom erop ook nog gebakken eieren met bacon, gefrituurde uiringen en hash browns (aardappels). Ik word al misselijk bij het denken aan zo’n combinatie. Het werkt ons enorm op de lachspieren. Ze krijgen het niet op en vervolgens worden de (doggy) bags aangedragen en gaat het mee naar huis …. Het beeld van de grote Amerikaan wordt heus bevestigd. Enfin, nadat wij met moeite onze 3 pancakes hebben gegeten en vreselijk vol zitten rijden we naar het iets noordelijker gelegen Tulalip waar een outlet shopping mall is, maar slagen niet echt. Eigenlijk hebben we ook niets nodig, maar rondkijken is wel leuk. Verder doen we bij de Walmart wat boodschappen, omdat we morgen vanuit de stad vertrekken voor de roadtrip. En we kopen een opvouwbaar parapluutje voor $ 3,-, hopen natuurlijk die niet nodig te hebben. Maar vandaag is het weer afwisselend miezerregen en droog. En we nemen flesjes water, eten voor picknick en wat knabbelvoer voor onderweg. We keren terug naar het hotel en schrijven dit verslag.
Dank trouwens voor jullie reacties. Zo voelt het echt nuttig om zo'n verslag bij te houden. De komende dagen zal dat waarschijnlijk niet lukken, we gaan het Olympic Peninsula ontdekken en in het National Park zullen we geen gebruik Internet hebben? Jullie zien ons weer verschijnen als de gelegenheid daar is, tot snel!!