Het begin: Seattle
Door: Joke
Blijf op de hoogte en volg Frans Joke
16 Juli 2011 | Verenigde Staten, Seattle
15 juli 2011 Seattle
De vertrekdag begon vroeg, we wilden om half 8 op Schiphol zijn. Alles op ons gemak : inchecken, door de douane, even winkels kijken, nog een kop Hollandse koffie tot ons nemen en op tijd naar de gate. Dat betekende dus 6 uur uit de veren, de laatste spullen in de koffers, Vera brengt ons weg, nog bedankt: ook voor jou was het vroeg. We zijn er 07.15 uur, kijken op de monitor bij welke balie we ons mogen melden. Na de douane een lekker belegde boterham gegeten in het Dutch Café. Wat tijdschriften aangeschaft en toen alweer naar gate E08 waar we om 08.50 uur aanwezig moesten zijn voor het vraaggesprek (Wat gaat u doen in de VS? Wie heeft uw bagage ingepakt? Blablabla) en vervolgens al snel boarden. Onze vlucht KL 6033 werd uitgevoerd door KLM partner Delta Airlines met een Airbus 330-300, wij hebben stoelen 41H en 41J gereserveerd, bijna achterin het toestel aan de zijkant met z’n tweeën op een rij. Omdat er hier i.p.v. de 2-4-2 configuratie slechts 2-3-2 is met wat meer ruimte. Frans kiest het gangpad, ik het raam. Gelukkig eigen schermpjes in de stoel voor ons, dan kun je je eigen programma bekijken en kiezen uit allerlei films, documentaires. Dachten we … dus. We vertrekken om 10.25 uur en na wat taxiën daadwerkelijk 10.35 uur de lucht in. Bye bye Holland. Plaatselijke tijd Seattle is 9 uur vroeger dus met een geplande aankomst van 11.15 uur leert een rekensom dat het ca. 10 uur vliegen is. Dan heb je wel 7836 kilometers afgelegd! Het blijft een hele zit, onze bezigheden: wat lezen, muziek luisteren, dutje doen. Van film kijken komt niets terecht omdat het videosysteem het na 3x resetten niet doet of gaat doen. Iedereen baalt, maar ja techniek faalt wel eens. Onderweg weinig turbulentie en ook weinig te zien, het is constant bewolkt. We vliegen over Schotland, Groenland en Canada en zien wel wat puntjes van de Canadese Rockies in de buurt van Calgary. De luikjes moeten dicht en een strenge stewardess tikt je op de vingers als je toch even naar buiten wilt kijken ... We landden 11.10 uur en na de queue bij de immigration, vingerafdrukken, fotootje en stempeltje staan we goedgekeurd en wel in Amerika. De bagage laat lang op zich wachten na de controle daar gaan we met een metro naar het hoofdgebouw waar o.a. de autoverhuurders zitten. De dame van Alamo probeert de gebruikelijke truc om ons een upgrade aan te smeren naar een fullsize SUV. Maar wij vinden een midsize groot genoeg. We krijgen een Jeep Patriot met een Californisch kenteken (ze mogen blij zijn dat wij die terugbrengen nietwaar) mooie bak en groot zat. Lekker hoge zit, fijn voor Frans en zijn rug. Het is allemaal wennen zo’n nieuwe auto. Frans bestudeert het dashboard en ik start TomTom die ons de weg mag vertellen naar ons eerste logeeradres in Seattle-stad. Een half uurtje later (1x straat gemist dus rondje opnieuw gereden) parkeren we in de garage van het hotel. Met bagage naar de receptie om in te checken en benieuwd naar de kamer. We krijgen nr. 1551 op de 15e etage, mooie kamer en fijne, grote badkamer met veel natuursteen (Jerusalem Gold voor de kenners) met inloopdouche. Koffieapparaat uiteraard, altijd fijn. Dan gaan we op verkenning in de omgeving, we zitten gelijk in het centrum en lopen de heuvel af. Seattle is behoorlijk heuvelachtig! Eerst een kleine lunch gebruikt op het terras van café/restaurant Vons met broodjes en een glas vocht. Toen richting Pike Place Market aan de waterkant …… Het is er reuzedruk en gezellig en het is een kleurrijk geheel. Vooral de verse vis wordt hier goed verkocht en is het bekijken waard, enorm grote zalmen, tonijnen, kreeften etc. Inmiddels hebben we een dipje en behoefte aan een shot cafeïne gekregen en bij Cafe d’Arte hebben ze heerlijke Espresso Macchiato Doppio. Op het Westlake plein zit een Starbucks waar we een mok voor de verzameling kopen van Seattle. We besluiten vanwege het weer (droog, bewolkt maar soms zonnig rond 21 graden) naar de Space Needle te gaan. De “naald” is in 1962 gebouwd vanwege de Wereldtentoonstelling in Seattle en een opvallend bouwwerk met een soort UFO bovenop met uitzichtdek. We gaan erheen met de monorail die hoog boven de straten zoeft. We besluiten niet naar boven te gaan, dat is kostbaar en het is inmiddels veel bewolkter en dan zien we de omgeving en de bergtoppen die we nog zullen bezoeken toch niet. We overdenken nog even of we morgen misschien bovenin gaan eten in Sky restaurant, dan is de entree inbegrepen. Hoewel de gerechten aardig aan de prijs zijn (natuurlijk). Het naastgelegen Experience Music Project doen we even aan maar heeft niet echt onze interesse. Fans van Jimi Hendrix, Nirvana etc. moeten dit zeker bezoeken, maar dat zijn we niet echt of geweest. Inmiddels slaat de vermoeidheid toe en miezert het ook wat, dus we lopen terug naar het hotel. Dan heb je de keuze uit twee dingen: toegeven aan de slaap omdat we inmiddels 22 uur in touw zijn of iets anders verzinnen. Aangezien het hotel een zwembad heeft gaat Joke zwemmen en naar de sauna, Frans kiest voor het lezen van een boek. ’s Avonds gaan we naar het om de hoek gelegen Italiaanse restaurant Il Fornaio. Dat is een mooi restaurant en het smaakt heerlijk. Terug in het hotel lukt het echt niet langer de ogen open te houden en gaan we het mandje in, wetende dat de biologisch klok nog wat aanpassingsproblemen heeft en het wellicht heel, heel vroeg wakker worden is ….
16 juli 2011 Seattle ontdekken
Laat ik met positief nieuws beginnen: heerlijk geslapen in een fantastisch bed. Dat kan natuurlijk aan de vermoeidheid hebben gelegen. Tja, het tijdstip lag inderdaad rond 4 uur en dan klaarwakker, maar dat is geen tijd om op te staan. Tweede ronde 8 uur, da’s een stuk beter. Fris en fruitig naar de ontbijtruimte. Volgens het jetlag-preventie-dieet (jaja, lang leve Internet: www.jetlagprevention.com) moeten we vandaag stevig ontbijten dus kiezen we beiden voor gebakken eieren met toast en yoghurt, plus koffie/thee erbij. Dat smaakt, we trekken de wandelschoenen aan en besluiten vanwege het regenachtige weer ons programma aan te passen en vanochtend naar het Museum of Flight te gaan iets ten zuiden van Seattle omdat daar veel overdekt is. Onze navigatie-dame heeft het maar over wat wij verstaan als 'Pfeiffers Bay' ofzo en na enige tijd komen we erachter dat ze in werkelijkheid zegt op haar eigen "Engelse manier" Five SB wat staat voor wegnummer Interstate 5 southbound. Beetje rare uitspraak die dame. Maar ach. Opgelost. Dat museum bezoeken hebben meer mensen bedacht, maar het is zeker voor luchtvaartliefhebbers de moeite waard. Ook de ruimtevaartgeschiedenis van de Amerikanen wordt uitgebreid tentoongesteld, evenals de hulp aan de Europeanen in WO II. Buiten staan verschillende vliegtuigen opgesteld zoals een Concorde van British Airways en een Air Force One, waar je beide in kunt. De Concorde is van binnen niet zo bijzonder, de buitenkant wel. Deze Air Force One is gebruikt door de o.a. Eisenhower, JFK, Nixon en nog wat andere presidenten. Kan me niet voorstellen dat onze Beatrix haar KBX toestel laat bezichtigen t.z.t. Terug in de stad willen we nog wel wat zien van de stad en wachten dan op de reuze toeristische -maar oh zo makkelijke manier- rondrit met in dit geval de roze Hop on Hop Off dubbeldekker die je langs de diverse bezienswaardigheden rijdt en je kunt overal uitstappen: Hammering Man, Pioneer Square, pier 55 (een soort Fisherman's Wharf van Seattle)en de waterkant, Pike Place, Space Needle en EMP en besluiten die tour met maar weer met een koffie. Verder gaan we lopen. We slaan de bekende bibliotheek van Rem Koolhaas over want in de loop van de middag krijgen we wederom toch wel een lichte inzinking, dus we besluiten nu samen te gaan zwemmen in het hotel en daar knap je van op. Er staat zelfs een kleine centrifuge bij het zwembad, je kunt je badkleding erin doen en zo neem je dat bijna droog mee: slim! 's Avonds gegeten bij Tap House Grill een zaak waar ze 160 soorten tapbier hebben (wat voor jou Gerhard!) en dat is wel een leuk gezicht al die taphandels aan de muur waar ook nog het geliefde bier uitkomt. De barkeeper heeft een opleiding van ca. 6 weken nodig voordat hij/zij weet waar de tap van elk bier zit. En dus ook lekker eten, zo kunnen wij nu zeggen. Frans had Beef Stew (stoofvlees) en Joke Red Snapper (vis). Vervolgens dit verslag gemaakt en namens ons beiden: tot de volgende sessie, waar en wanneer dat dan zal zijn!
De vertrekdag begon vroeg, we wilden om half 8 op Schiphol zijn. Alles op ons gemak : inchecken, door de douane, even winkels kijken, nog een kop Hollandse koffie tot ons nemen en op tijd naar de gate. Dat betekende dus 6 uur uit de veren, de laatste spullen in de koffers, Vera brengt ons weg, nog bedankt: ook voor jou was het vroeg. We zijn er 07.15 uur, kijken op de monitor bij welke balie we ons mogen melden. Na de douane een lekker belegde boterham gegeten in het Dutch Café. Wat tijdschriften aangeschaft en toen alweer naar gate E08 waar we om 08.50 uur aanwezig moesten zijn voor het vraaggesprek (Wat gaat u doen in de VS? Wie heeft uw bagage ingepakt? Blablabla) en vervolgens al snel boarden. Onze vlucht KL 6033 werd uitgevoerd door KLM partner Delta Airlines met een Airbus 330-300, wij hebben stoelen 41H en 41J gereserveerd, bijna achterin het toestel aan de zijkant met z’n tweeën op een rij. Omdat er hier i.p.v. de 2-4-2 configuratie slechts 2-3-2 is met wat meer ruimte. Frans kiest het gangpad, ik het raam. Gelukkig eigen schermpjes in de stoel voor ons, dan kun je je eigen programma bekijken en kiezen uit allerlei films, documentaires. Dachten we … dus. We vertrekken om 10.25 uur en na wat taxiën daadwerkelijk 10.35 uur de lucht in. Bye bye Holland. Plaatselijke tijd Seattle is 9 uur vroeger dus met een geplande aankomst van 11.15 uur leert een rekensom dat het ca. 10 uur vliegen is. Dan heb je wel 7836 kilometers afgelegd! Het blijft een hele zit, onze bezigheden: wat lezen, muziek luisteren, dutje doen. Van film kijken komt niets terecht omdat het videosysteem het na 3x resetten niet doet of gaat doen. Iedereen baalt, maar ja techniek faalt wel eens. Onderweg weinig turbulentie en ook weinig te zien, het is constant bewolkt. We vliegen over Schotland, Groenland en Canada en zien wel wat puntjes van de Canadese Rockies in de buurt van Calgary. De luikjes moeten dicht en een strenge stewardess tikt je op de vingers als je toch even naar buiten wilt kijken ... We landden 11.10 uur en na de queue bij de immigration, vingerafdrukken, fotootje en stempeltje staan we goedgekeurd en wel in Amerika. De bagage laat lang op zich wachten na de controle daar gaan we met een metro naar het hoofdgebouw waar o.a. de autoverhuurders zitten. De dame van Alamo probeert de gebruikelijke truc om ons een upgrade aan te smeren naar een fullsize SUV. Maar wij vinden een midsize groot genoeg. We krijgen een Jeep Patriot met een Californisch kenteken (ze mogen blij zijn dat wij die terugbrengen nietwaar) mooie bak en groot zat. Lekker hoge zit, fijn voor Frans en zijn rug. Het is allemaal wennen zo’n nieuwe auto. Frans bestudeert het dashboard en ik start TomTom die ons de weg mag vertellen naar ons eerste logeeradres in Seattle-stad. Een half uurtje later (1x straat gemist dus rondje opnieuw gereden) parkeren we in de garage van het hotel. Met bagage naar de receptie om in te checken en benieuwd naar de kamer. We krijgen nr. 1551 op de 15e etage, mooie kamer en fijne, grote badkamer met veel natuursteen (Jerusalem Gold voor de kenners) met inloopdouche. Koffieapparaat uiteraard, altijd fijn. Dan gaan we op verkenning in de omgeving, we zitten gelijk in het centrum en lopen de heuvel af. Seattle is behoorlijk heuvelachtig! Eerst een kleine lunch gebruikt op het terras van café/restaurant Vons met broodjes en een glas vocht. Toen richting Pike Place Market aan de waterkant …… Het is er reuzedruk en gezellig en het is een kleurrijk geheel. Vooral de verse vis wordt hier goed verkocht en is het bekijken waard, enorm grote zalmen, tonijnen, kreeften etc. Inmiddels hebben we een dipje en behoefte aan een shot cafeïne gekregen en bij Cafe d’Arte hebben ze heerlijke Espresso Macchiato Doppio. Op het Westlake plein zit een Starbucks waar we een mok voor de verzameling kopen van Seattle. We besluiten vanwege het weer (droog, bewolkt maar soms zonnig rond 21 graden) naar de Space Needle te gaan. De “naald” is in 1962 gebouwd vanwege de Wereldtentoonstelling in Seattle en een opvallend bouwwerk met een soort UFO bovenop met uitzichtdek. We gaan erheen met de monorail die hoog boven de straten zoeft. We besluiten niet naar boven te gaan, dat is kostbaar en het is inmiddels veel bewolkter en dan zien we de omgeving en de bergtoppen die we nog zullen bezoeken toch niet. We overdenken nog even of we morgen misschien bovenin gaan eten in Sky restaurant, dan is de entree inbegrepen. Hoewel de gerechten aardig aan de prijs zijn (natuurlijk). Het naastgelegen Experience Music Project doen we even aan maar heeft niet echt onze interesse. Fans van Jimi Hendrix, Nirvana etc. moeten dit zeker bezoeken, maar dat zijn we niet echt of geweest. Inmiddels slaat de vermoeidheid toe en miezert het ook wat, dus we lopen terug naar het hotel. Dan heb je de keuze uit twee dingen: toegeven aan de slaap omdat we inmiddels 22 uur in touw zijn of iets anders verzinnen. Aangezien het hotel een zwembad heeft gaat Joke zwemmen en naar de sauna, Frans kiest voor het lezen van een boek. ’s Avonds gaan we naar het om de hoek gelegen Italiaanse restaurant Il Fornaio. Dat is een mooi restaurant en het smaakt heerlijk. Terug in het hotel lukt het echt niet langer de ogen open te houden en gaan we het mandje in, wetende dat de biologisch klok nog wat aanpassingsproblemen heeft en het wellicht heel, heel vroeg wakker worden is ….
16 juli 2011 Seattle ontdekken
Laat ik met positief nieuws beginnen: heerlijk geslapen in een fantastisch bed. Dat kan natuurlijk aan de vermoeidheid hebben gelegen. Tja, het tijdstip lag inderdaad rond 4 uur en dan klaarwakker, maar dat is geen tijd om op te staan. Tweede ronde 8 uur, da’s een stuk beter. Fris en fruitig naar de ontbijtruimte. Volgens het jetlag-preventie-dieet (jaja, lang leve Internet: www.jetlagprevention.com) moeten we vandaag stevig ontbijten dus kiezen we beiden voor gebakken eieren met toast en yoghurt, plus koffie/thee erbij. Dat smaakt, we trekken de wandelschoenen aan en besluiten vanwege het regenachtige weer ons programma aan te passen en vanochtend naar het Museum of Flight te gaan iets ten zuiden van Seattle omdat daar veel overdekt is. Onze navigatie-dame heeft het maar over wat wij verstaan als 'Pfeiffers Bay' ofzo en na enige tijd komen we erachter dat ze in werkelijkheid zegt op haar eigen "Engelse manier" Five SB wat staat voor wegnummer Interstate 5 southbound. Beetje rare uitspraak die dame. Maar ach. Opgelost. Dat museum bezoeken hebben meer mensen bedacht, maar het is zeker voor luchtvaartliefhebbers de moeite waard. Ook de ruimtevaartgeschiedenis van de Amerikanen wordt uitgebreid tentoongesteld, evenals de hulp aan de Europeanen in WO II. Buiten staan verschillende vliegtuigen opgesteld zoals een Concorde van British Airways en een Air Force One, waar je beide in kunt. De Concorde is van binnen niet zo bijzonder, de buitenkant wel. Deze Air Force One is gebruikt door de o.a. Eisenhower, JFK, Nixon en nog wat andere presidenten. Kan me niet voorstellen dat onze Beatrix haar KBX toestel laat bezichtigen t.z.t. Terug in de stad willen we nog wel wat zien van de stad en wachten dan op de reuze toeristische -maar oh zo makkelijke manier- rondrit met in dit geval de roze Hop on Hop Off dubbeldekker die je langs de diverse bezienswaardigheden rijdt en je kunt overal uitstappen: Hammering Man, Pioneer Square, pier 55 (een soort Fisherman's Wharf van Seattle)en de waterkant, Pike Place, Space Needle en EMP en besluiten die tour met maar weer met een koffie. Verder gaan we lopen. We slaan de bekende bibliotheek van Rem Koolhaas over want in de loop van de middag krijgen we wederom toch wel een lichte inzinking, dus we besluiten nu samen te gaan zwemmen in het hotel en daar knap je van op. Er staat zelfs een kleine centrifuge bij het zwembad, je kunt je badkleding erin doen en zo neem je dat bijna droog mee: slim! 's Avonds gegeten bij Tap House Grill een zaak waar ze 160 soorten tapbier hebben (wat voor jou Gerhard!) en dat is wel een leuk gezicht al die taphandels aan de muur waar ook nog het geliefde bier uitkomt. De barkeeper heeft een opleiding van ca. 6 weken nodig voordat hij/zij weet waar de tap van elk bier zit. En dus ook lekker eten, zo kunnen wij nu zeggen. Frans had Beef Stew (stoofvlees) en Joke Red Snapper (vis). Vervolgens dit verslag gemaakt en namens ons beiden: tot de volgende sessie, waar en wanneer dat dan zal zijn!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
