Van een mug een olifant maken

Woensdag 13 november 2019

Sinds gistermiddag 16.00 uur heeft het constant geregend, we hoorden het vannacht en vanochtend steeds plenzen. We nemen de hotelparaplu om de ca. 20 meter naar het hoofdgebouw te overbruggen maar blijven niet droog. Dat was duidelijk geen muggenplas meer. We vertrekken en moeten via een onverharde weg naar de N2, de doorgaande weg. Daar komen we al snel iemand tegen die ons opmerkzaam maakt op de enorme kuilen die we zullen tegenkomen door de wateroverlast. Dat wordt “tricky” zegt hij. Een paar kilometer verder wordt duidelijk wat hij bedoelde. Een werkelijk onvoorstelbare water- en moddervloed overspoelt de weg van rechts naar links. Tegen die kracht van de natuur kan niemand iets doen. Er staan diverse mensen om aanwijzingen te geven en met de vertrekkende gasten te praten. De Ford Fiesta voor ons mag niet verder: te gevaarlijk. Een van de heren bekijkt kritisch onze auto, meet de diepte van de kuil waar we door moeten en geeft fiat het te proberen. Dat is best even billenknijpen! Het water komt tot onze dorpels maar we redden het! Ze zeggen nog wel dat het goed is dat we vroeg zijn vertrokken, want het water stijgt nog steeds en straks hadden we de doorgang wellicht niet meer kunnen redden. Het is beslist een ervaring die we niet snel vergeten. Er zijn dus gasten die vandaag vertrekken of aankomen maar niet verder komen of weg kunnen. Want de voorspelling is dat het de hele dag blijft regenen. We nemen de N2 hoofdweg richting het Oosten en na een uur rijden klaart het weer op. Nog wel een zacht regentje maar alles beter dan dat het was. Nadat we Port Elizabeth, een niet aantrekkelijke havenstad met veel industrie, zijn gepasseerd slaan we af naar het binnenland. We bereiken onze accommodatie vlakbij Addo National Park. Na een kleine lunch en nadat we de spullen op de kamer hebben gebracht gaan we voor een eerste rondje Addo. Ooit werd Addo gesticht omdat de olifanten uitstierven. Nu zo’n 450 olifanten in het park. Addo wordt momenteel uitgebreid met Woody Cape National Park, zodat het geheel straks doorloopt tot aan de kust van de Indische Oceaan bij Alexandria en dan thuis is van de gehele Big Five. Maar zover is het nog niet. Bij SAN (South African National) Parks weet men wat werkverschaffing is. Bij dame nr. 1 gaat de papiermolen draaien. Op formulier 1 moeten wij het kenteken en onze nationaliteit invullen en aangeven dat we dagbezoekers zijn. Dan gaat de slagboom open met de opdracht ons vervolgens bij de receptie te melden voor het verkrijgen van een permit. Auto parkeren, naar dame nr. 2 waar formulier 2 moet worden ingevuld, compleet voorzien van paspoortnummers en alle persoonlijke gegevens. Ze vragen nog net je pincode niet. Van haar ontvangen wij de permits, bestaande uit 2 delen: 1 voor onszelf en 1 om weer in te leveren als we het park uitgaan. Op onze vraag of wij gelijk een permit kunnen krijgen voor 2 dagen is het antwoord neen. Morgen moet u weer terugkomen voor dezelfde procedure. Ok.... Met permit weer in de auto naar dame nr. 3 die de permit controleert, de slagboom opent en ons een fijne middag wenst. Waarschijnlijk is er ook nog een onzichtbare nr. 4 op kantoor die de gegevens inbrengt voor de statistieken?! Enfin. Wij zijn IN het park! We rijden het noordelijk deel van het park en zien zebra’s, wrattenzwijnen, nyala’s en kudu. Termietenheuvels van een halve meter hoog. Geen olifanten. Maar dat komt vast goed. Eind van de middag keren we terug. We hebben een goede eerste indruk van het park. Afstand: 210 km. Weer: 13 - 24 graden Donderdag 14 november 2019 Bij het ontbijt op het terras aan de vijver en bomen met nesten vol prachtige vogels en veel gekwetter. Zie de foto’s van hoe met name de wevervogels hun nesten bouwen met een ingang aan de onderzijde. Dan is het tijd om op weg te gaan naar de hoofdingang van Addo zo’n 7 km. verderop. We doorlopen dezelfde procedure als gisteren en zullen daar niet verder uitgebreid op ingaan. We hebben er een hele dag voor uitgetrokken dus op zijn Afrikaans de tijd. Het is een enorm groot park, met veel hoogte verschillen. Zowel geasfalteerde wegen als “dirt roads” wat extra charme heeft. Addo Elephant Park doet zijn naam eer aan, zo blijkt al snel. De eerste olifant binnen 5 minuten. Deze dame neemt geen aanstoot aan de passerende en stilstaande auto’s maar eet lekker van een boom haar maaltje. Bij een waterplaats zien wij een dames leeuw, rustig liggend. Die foto gemaakt met mijn mobiel is wel een zoekplaatje. Wrattenzwijnen zien we volop en ook een paar buffels. Onverwacht zien we en aantal gevlekte hyena’s die zich aan een bloedige lunch tegoed doen. De Rode Hartenbeesten poseren volop. Soms zijn olifanten niet aardig. Dan klapperen ze met hun oren en komen agressief op de auto af. Teveel You Tube gezien met verkeerde afloop: wegwezen! Achteruit of vooruit, je kunt ze beter op veilige afstand houden. Addo is heuveltje op en heuveltje af. Een ding is zeker: de dieren hebben ruimte in overvloed. We hebben een picknick mee en gebruiken die op de aangewezen picknickplaats middenin het park. Tevens sanitair, altijd handig. We doen ook een groot gebied van het zuidelijk deel van het park en zien daarbij het strand en de zee nabij liggen. In de loop van de middag zijn we voldaan, wij hebben er 6 uur doorgebracht. Een prachtige dag bijgeschreven!

Afstand: 100 km.
Weer: 18 - 28 graden