Quality time

Er was eens ... een land dat op geen globe of in een atlas te vinden is: Ladinië. In delen van de Dolomieten wonen deze Reto-Romaanse Ladiniërs, ze hebben hun eigen cultuur en taal, je hoort er wat Fransachtig in. Een vreemde mengeling en niet echt te volgen.
We kletsen zo wat hier en daar, en vernemen dat de mensen hier op school (en thuis) standaard Duits spreken en dat als eerste taal wordt gebruikt, Italiaans als tweede taal op school. Toch vreemd als je in Italië woont, vinden wij. En in de streek Val Gardena waaronder Selva valt heb je dus als derde taal Ladinisch.

We gaan met z'n vieren via de Sella Ronda route naar Cortina d’ Ampezzo, waar in 1956 de Olympische winterspelen zijn gehouden. Nu een mondain vakantieoord. We lopen een aantal uurtjes rond en gaan via een andere route terug. Ook weer zó mooi onderweg, geweldig met die grillige rotsformaties.
De heren gaan die middag op de mountainbikes richting Ortisei. Maar het is warm en die heuvels zijn dan toch best pittig. De dames doen het rustiger aan .... en relaxen.

Met Stefan van de partij die nogal van de wijnen is, proberen we iedere avond een ander soort wijn. Als wijnen uit de streek bijvoorbeeld Gewürztraminer, Lagrein en Schiava (Vernatsch) maar ook Pinot Nero.

We doen de Sella Ronda route de andere kant op via Passo di Sella, Passa Pordoi en via Corvara terug. Ook bezoeken we Plan de Gralba, waar wij (Frans en Joke) rondom onze 'huisberg' de Sasso Lungo vele skikilometers hebben liggen, grappig om dat 's zomers te zien.

Er is hier zoveel te zien en te doen, de streek gaat zeker op het lijstje om nog eens te bezoeken gedurende zomer en/of winter. We vinden de oostelijke Dolomieten toch nog mooier dan het westen. Het is echt zoals foto's in boeken en zo je wilt op ansichtkaarten, groene berghellingen met de lichte rotsen op de achtergrond.
De Tre Crime di Lavaredo of Drei Zinnen drie rotsige bergtoppen van rond 3000 meter, hebben we helaas moeten overslaan, je kunt niet alles in vijf dagen.

Dan is de tijd van afscheid weer gekomen en gaan Stefan en Giulia richting Milaan terug. Altijd tekort.
Wij blijven nog een dag en dan komt ook voor ons de terugreis.
Maar we doen nog wel de Alpi de Siusi (of Seiser Alm), maar dan met de kabelbaan. Het is wel erg toeristisch en druk, logisch want boven op de 'Seis' is het vrij vlak en lopen veel wandelingen. Maar ook onze wandeling is weer prachtig, hoewel het wat heiig is vandaag.
Een mooie afsluiter van de Dolomieten.

Voor wie van bergen houdt zou zeker de Dolomieten een keer moeten bezoeken. Overweldigende natuur op de eerste plaats. Het mooie weer aan de zuidkant van de Alpen en de Italiaanse keuken met Oostenrijkse trekjes zijn bijkomende voordelen.
En daarbij is uit eten gaan of een terrasje hier echt heel betaalbaar. Kopje koffie € 0,80 (staande aan de bar) tot € 1,40 maximaal. Pizza € 6,00 tot € 8,00. Vleesgerecht vanaf ca. € 15,00. Je kunt het zo uitgebreid maken als je wilt of niet wilt.

Wat een mooie en afwisselende vakantie hebben we genoten!
Maar … afscheid nemen bestaat niet volgens Marco Borsato en dat geldt zeker voor ons en Italië.
Ciao ciao Italia ci vediamo la prossima volta!

We zijn weer thuis!
Goed aangekomen na een redelijk lange terugreis, via Brenner-Innsbruck-München-Nürnberg-Frankfurt etc.
Erg veel werkzaamheden aan de weg, temperatuur in Duitsland de hele dag 38 graden. Dus benen strekken en sanitaire stops beperken we, want het is echt heel warm. Rond 22.00 uur zijn we in IJsselstein.

Snel aan het fotoboek beginnen, mooie herinneringen om na te slaan.

"You can't always make money.
But you can always make memories"