Een beetje Oranjegevoel

Ze zeggen dat je reis al begint met voorpret, dat kunnen wij volmondig beamen. Het laatste weekend voor vertrek leggen we al wat dingen apart: dat gaat mee op vakantie. Variërend van leesvoer en kleding tot Nederlandse etenswaren voor de jongelui in Italië. We hebben vrijdagmiddag het werk afgerond en krijgen opeens de kriebels, vakantiekriebels. Het plan was zondag in 1x naar Oostenrijk te rijden voor een kort verblijf van 2 nachten. Maar als we vrijdagavond klaar zijn met pakken, dan kunnen we ook op ons gemak rond de middag zaterdag (achter de files aan) vertrekken en in Duitsland slapen, zodat we zondag wat vroeger aankomen en geen hele lange dag over de snelwegen rijden. Alsnog een Gasthof besproken in Rheinland Pfalz dus. Zaterdagochtend huis schoonmaken en opruimen (zal wel een vrouwentik zijn). Frans haalt broodjes en drinken voor onderweg, tankt nog even en regelt de indeling van de bagage in de auto en zo zijn we beiden leuk druk zeg maar. Geen poes weg te brengen naar haar logeeradres dit jaar … arme Robin is na een mooi leven van 20 jaar ingeslapen. En dan: zaterdag eind van de ochtend is de vakantie begonnen! Wir fahren, fahren fahren auf der Autobahn klinkt het in mijn hoofd. Met wat stops om de benen te strekken arriveren we om 17 uur bij ons overnachtingsadres. We kunnen concluderen dat dit stuk voorspoedig is verlopen, geen files, geen storm (code rood aan de kust in Nederland) en een prima bed om te slapen. De zondag gebruiken we het ontbijt en gaan weer verder. Nu is het drukker op de weg en soms langzaam rijdend verkeer vanwege Baustellen in Duitsland. In Oostenrijk minder druk en vlak voor de 14 km. lange Arlbergtunnel nemen wij de afslag Klösterle en Lech en rijden het dal in. Deze tunnel is wegens werkzaamheden tot november gesloten, dus moeten we als we hier vandaan vertrekken richting Italië via de Arlbergpas. Dan komen we aan in het 'koninklijke' Lech. Ons kleine hotel ligt aan de rand van het compacte centrum, een gastvrij welkom en mooie kamer in een chalet met totaal 17 kamers. Bij onze kamer een weide ('s winters ski-oefenweide voor de kids) waar koeien lopen met grote bellen om: achtergrondmuziek dus. We bezoeken eerst het toeristenbureau voor informatie over wandelingen en krijgen als gast in deze plaats een Lechpas waarmee je gratis de liften kunt gebruiken. Da' s goed geregeld! De gondel naar de Rüfikopf met panorama-restaurant gaan wij zeker benutten. Lech am Arlberg staat natuurlijk bekend als DE wintersportplaats van de Oranjes. Dus hebben we wat rondgekeken en bij hun verblijfsplaats het luxe ***** Gasthof Post een kopje koffie gedronken. Joke heeft het toilet bezocht en de fotogalerij van o.a. de Oranjes gespot. Verder is Lech gewoon een boerendorp aan het riviertje de Lech, zoals er honderden zijn in Oostenrijk, hier met de toevoeging van wat chique winkels. Niet echt opwindend. Lech heeft 1465 inwoners, dus met recht een dorp. Maar in het winterseizoen zo’n 6500 bedden, dus dan barst het dorp uit zijn voegen. Nu dus rustig en de mensen met bergschoenen overheersen het beeld in het dorp. De volgende ochtend. De alpenweiden lokken. Een prachtige omgeving. Je bent gelijk in vakantiestemming, het hoofd leeg, genieten van de natuur en af en toe de zon op je bol. Het is bewolkt en rond 20-22 graden, prima wandelweer. We gebruiken voor het eerst de wandelstokken die we aangeschaft hebben. Het zou veiliger zijn en gezonder > je rug ontzien, de knieën wat ontlasten en minder spierpijn veroorzaken. We zullen het ervaren, het is wel wennen zeker met afdalen. Na alle inspanning is er ontspanning op een terras in de zon, de welverdiende koffie met! Zo’n mooie dag geeft veel voldoening. De benen moeten nog even wennen. Tot volgende keer uit Italië. We vertrekken morgen die kant op. N.B. Dit keer de reisverslagen niet dagelijks maar een paar maal tijdens deze vakantie. Afwachten maar wanneer dat zal zijn ….Vakantie is toch vooral geen vierkante ogen van boven de iPad! "De ware reiziger wandelt traag, en zelfs dán, staat hij nog regelmatig stil."