Drakensbergen

Vandaag na het ontbijt overleg wat we gaan doen. We zouden op bezoek bij de heer/mevrouw Franklin (grootouders Caroline en Lauren Murray die we kennen van de Groenvlietschool en waar Stefan en Gerhard mee omgaan en zodoende kennen we oma en opa inmiddels ook goed) die in de buurt wonen maar toch wel 2 uur rijden. Bellen en zijn welkom! Dus op pad. Nog even zoeken maar daar staat mr. Franklin op de afgesproken plaats. Rijdt ons voor in zijn scheurkanon en we komen aan bij hun huis. Dan merkt je dat dit toch Zuid-Afrika is, een hoog hek om te woning, allerlei beveiligingsapparatuur. Echt veilig is het niet, zelf niet met hoge hekken en met buren. De tegenstelling tussen arm en rijk is enorm groot, met alle problemen vandien. De regering doet zijn best, maar de zwart/wit politiek is moeilijk in korte tijd op te lossen, dat gaat een generatie kosten zo denkt men hier. De apartheid zit nog in de mensen. Maar er is hoop op betere tijden.... Het huis is sfeervol en een prachtige tuin erbij. Ze zijn erg blij met de door ons meegenomen bloembollen en zaden. We hebben gezellige uurtjes, lunchen met elkaar en nemen in de loop van de middag afscheid. Onderweg naar ons hotel begint het enorm te onweren. Kaarsrechte bliksemflitsen. We zitten veilig in de auto maar stoppen soms wel door de hoosbuien. Eenmaal in het hotel, relaxen, eten en wat lezen en weer een dag voorbij.