Op weg naar huis ... oeps niet dus

Iets later dan was gepland vragen we om een taxi en deze man scheurt echt door Las Vegas naar de luchthaven, die niet ver van het centrum ligt. We checken om 05.34 uur in (zo blijkt later) en aangezien we geen restaurant zien om te ontbijten gaan we naar Starbucks en nemen daar yoghurt, muffins, croissants en drinken mee, we eten en drinken dit op een bankje op. We gaan naar de douane en daar is het enorm druk. We hebben een code op onze tickets staan, waardoor we naar de extra beveiliging moeten. Daar staan alleen maar Europeanen en andere nationaliteiten, de Amerikanen mogen gewoon doorlopen. Dus in een lange rij, de behandeling is onvriendelijk en wat volgt is: fouilleren, een cabine waar je door moet > schoenen uit, tassen worden doorzocht, alle elektronica wordt met doekjes afgeveegd > dan doekje in apparaat. We worden uiteindelijk “goedgekeurd” echter is het wel een uur later inmiddels en we moeten nog met een treintje naar de terminal. We komen om 07.25 uur aan bij onze gate, maar het vliegtuig staat er niet meer. Dat is wel even heel erg slikken! Wat nu? Naar de balie van American Airlines, waar men ons niet kan helpen met omboeken naar een alternatieve vlucht want dat moet via de reserveringsafdeling. We krijgen het telefoonnummer en Joke gaat bellen. Dat kost heel veel tijd, want je krijgt eerst een keuzemenu maar keuze ‘vlucht gemist’ zit er niet bij … Eindelijk iemand ‘live’ aan de telefoon die gaat nakijken wat er mogelijk is. De beste opties zijn a. morgen vliegen via New York, dus één nacht in Las Vegas blijven of b. vandaag vliegen via Chicago en Londen. Joke moet snel beslissen en denkt dat we geen zin hebben om terug te gaan naar Las Vegas-stad, een hotel te zoeken, wat te doen de rest van de dag, weer te eten en slapen en dan weer vroeg het bed uit voor hetzelfde programma als vandaag. Dus kiezen we voor de vluchten via Chicago en Londen overstappen dan maar … Deze vertrekt vanmiddag en dan zijn we morgenmiddag in Brussel. Ze berekenen wel wijzigingskosten en er moeten nieuwe tickets gemaakt worden. Daarvoor moeten we naar het incheckgebouw terug, want daar zit de ticketing afdeling. Dus weer de hele weg terug en daar worden we geholpen door heel aardige vrouw die alle tijd heeft. Het is even puzzelen, maar ze is zeer geduldig en regelt het keurig. Zij zegt ook dat we netjes op tijd hebben ingecheckt (die 05.34 uur dus, 1 uur en 55 min. voor vertrek), maar gezien de tijd die security kost hadden we beter kunnen gaan eten ná douane en security. Dat is een inkoppertje mevrouw, wie rekent er op dat e.e.a. een uur kost, wij niet! Maar weer wat geleerd. We gaan met de nieuwe tickets wederom het traject douane-security-trein doen. En ja, weer in de speciale afsplitsing voor niet-Amerikanen en onvriendelijk personeel. Alsof we Bin Laden II zijn.
Dan wordt het een beetje tijd doden, wat eten, wat drinken, wat lezen, wat shoppen, wat hangen. Maar ja we vertrekken ’s middags op tijd naar Chicago, daar vertrekken we vanaf dezelfde terminal naar Londen en hebben redelijke stoelen op de achterste rij in het midden.