Olympic Park

Olympic National Park

Gisteravond zat de zon achter de wolken toen hij onderging, maar dat resulteerde niettemin in mooie kleurschakeringen op het reflecterende water. Een foto waard.
Onze kamer is groot, de badkamer erg klein. 'n Beetje vreemde verhouding maar het is keurig schoon en netjes. In de lodge en de bijbehorende gebouwen geen tv’s en radio’s en ook geen airco. Je leeft hier met de natuur. Nu is die airco ook beslist niet nodig, het koelt ’s nachts zodanig af, dat je een extra deken nodig hebt zo bleek ons. Lake Crescent is trouwens 190 meter diep en het meer is ontstaan door het uitslijten door gletsjers, het is een zoetwatermeer en in de heuvels en bossen eromheen veel azalea’s, rhododendrons.
Vandaag wilden we het noordelijke deel van het park ontdekken, morgen vertrekken we nl. naar het westen en de kust. Het Olympic park kenmerkt zich door 3 ecosystemen: de kust, het regenwoud en de bergen en werd in 1938 een Nationaal Monument en later Unesco biosfeerreservaat. Het hoogste punt is Mount Olympus met 2428 meter en zijn immer besneeuwde top. We gaan vandaag voor de bergen eerst via de hoofdweg (Hwy. 101) en dan eraf en nemen op de gok een ‘dirt’ road, ongeasfalteerd met als bijkomend voordeel dat je weinig mensen tegenkomt. Inderdaad, we komen geen kip laat staan mens tegen. Aan het einde van de weg weer op gebaande wegen en iets verderop is de entree van het Nationale park en daar kopen we een America the Beautiful annual pass van 80$, die geeft toegang tot de nationale parken en de aankoopprijs halen we er zeker uit omdat we 4 nationale parken bezoeken. We doen wat uitzichtpunten met zicht op Port Angeles, de Strait of Juan de Fuca en zien zelfs Vancouver Island met hoofdstad Victoria (dat staat op een bord aangegeven, zelf zou je het niet herkennen hoor). Erg veel sneeuw op de bergtoppen. In Hurricane Ridge aangekomen op 1594 meter hoogte een bezoek aan het visitor center, waar veel vrijwilligers werken als rangers en junior rangers. Het is mooi om te horen dat zelfs een non-profit organisatie als de US National Park Service een Mission Statement heeft! Men wil niet alleen de huidige generatie mensen laten genieten van de natuur maar ook de volgende generaties. En als daar bepaalde keuzes voor gemaakt moeten worden dan horen die er nu eenmaal bij. Goed bezig denken we maar, je wordt weer even met de neus op de feiten gedrukt. Net als die prachtige TV reclame van het WNF ‘it's a miracle’ en 'we geven de aarde door’, heel erg mooi om te zien. Hoewel die reclame ook weer veel geld kost …… Enfin, we weten nu dat er in Olympic NP veel wild leeft: beren, cougar, rendeer, elk en veel vogels. We wilden hier een kleine ‘trail’ (wandeling) lopen maar helaas zijn die afgesloten omdat er nog veel sneeuw ligt. Wel veel bloemen als lupinen en lelies daar waar geen sneeuw ligt. Maar we spotten wel een groep rendieren. Mooie bruine beesten met een redelijk groot gewei. Omdat ook de weg verder naar Obstruction Peak is afgesloten gaan we weer bergafwaarts. Onderweg nog even wat fruit, broodjes en biscuits gekocht. Het weer is droog en met een lekker zonnetje afgewisseld met wolken besluiten we te picknicken. We vinden een idyllisch plekje bij een snelstromend riviertje in de zon. Dan rijden we door naar de natuurlijke minerale warmwaterbronnen van Sol Duc, 38-42 graden. Dit valt wat tegen, ze hebben het water daarvan gebruikt om nieuw aangelegde baden te vullen en zodoende ziet het eruit als een modern zwembadencomplex. Vlakbij ligt een snelstromende rivier, waar zalmen leven en ook gevangen worden. Het is inmiddels tegen 4 uur en we keren terug naar Lake Crescent, drinken een kopje espresso en besluiten dan hier maar een wandeling te doen. Dat wordt de Moments in Time Nature Trail die zowel langs het meer loopt als door het bos. Daarna bij een drankje in de veranda het verslag bijgewerkt.
Ter informatie: denken jullie niet dat ik dagelijks uren achter de computer zit. In de weken voor vertrek heb ik al veel informatie in een Word bestandje gezet, dus het is alleen een kwestie van selecteren wat we daadwerkelijk gedaan hebben, knippen en plakken. Alleen het laden van de foto’s gaat hier traag en kost tijd. Maar onderwijl drinken we en kletsen we wat, en natuurlijk naar mensen kijken wat ook de lachspieren aan het werk houdt.