Another day in Paradise

23 juli 2011 Another day in Paradise

Aan deze mooie song van Phil Collins (en Promise) moeten we wel denken nu we in Paradise verblijven. De nachten zijn koud hier. Overdag nog het raam open, ’s nachts maar beter niet. Een warm ontbijt met eggs 'any style' en we kunnen er weer helemaal tegenaan. Iemand moet hier ooit zijn geweest en hebben bedacht dat het hier een paradijs is, we kunnen het alleen maar beamen! Paradise is het basiskamp voor het beklimmen van de top, die beklimming wordt vaak als oefening gebruikt voor zwaardere expedities. Maar we zien ook mensen met uitrusting als sneeuwschoenen, van die sneeuwtennisrackets (ben even de naam kwijt) etc. Er hangt een echt wintersportsfeertje, met om je heen alleen maar besneeuwde bergen, een strakblauwe lucht en heerlijke temperatuur is die vergelijking niet zo moeilijk te maken. Paradise. Met de auto maken we een rit naar de zuidoostkant van Mount Rainier. Er groeien heel veel en kleurrijke bloemen, echte alpine bloemen. De Amerikaanse volnamen zullen we jullie besparen, maar ik noem toch Avalanche Lily, Indian Paintbrush. Onderweg voor onze Jeep een grote bergmarmot, die geven we kans om de overkant te bereiken zonder schade op te lopen. Ook veel watervallen, stroompjes, rivierbeddingen met alleen maar stenen en steeds de aanwezigheid van die enorme besneeuwde bergtop van Mount Rainier, hij is overal en altijd aanwezig: geweldig! We besluiten de Silver en Bench Lake wandeling te doen, echter na ca. 1 km. moeten we omdraaien, het wandelpad bestaat alleen nog maar uit sneeuw. En daar hebben we niet de juiste uitrusting voor meegenomen. Dan maar iets verderop de Box Canyon Loop, die is goed begaanbaar maar minder spectaculair. We ontmoeten de fitte oudere Amerikaanse Dan uit Hawaii, die de zomers hier doorbrengt als ranger. Hij bezoekt regelmatig Europa en Nederland and loves the Dutch krokets, haha. Hebben we vaker gehoord hier. Hij vertelt dat er dit jaar al 26 meter sneeuw is gevallen i.p.v. tussen 10-15 meter gebruikelijk, zelfs sneeuwval tot diep in juni. Hoezo opwarming van de aarde? Vandaar dat veel wegen en paden nog afgesloten zijn. Er wordt hard aan gewerkt die zo snel mogelijk open te krijgen voor de toeristen. We hebben Dan geleerd hoe je Gouda uitspreekt (Gauwda i.p.v. Koeda) maar die G blijft toch een probleem. Na deze leuke ontmoeting rijden we naar Ohanapecosh Entrance waar we de Grove of the Patriarchs trail door bos en heuvels doen met een leuk en eng hangbruggetje onderweg waar maar één persoon tegelijk op mag. Nog een stop bij Reflection Lake waarin Mnt. Rainier gebruikelijk in het echt én gespiegeld is te fotograferen, maar het meer ligt nog vol ijsschotsen. We rijden naar Longmire en eten daar iets kleins voor de begrippen hier (gedeeld soep en wrap), bezoeken het superkleine museum en doen een korte wandeling de Trail of the Shadows. Bij het Wilderness Information Center vragen we of de oostelijke route voor morgen richting Mount St. Helens wel open is? Dat is niet het geval, dus onze plannen moeten gewijzigd worden. Goed dat we het gevraagd hebben. We nemen dan dus de westelijke route. Of we dan nog tijd hebben om Ape Cave te bezoeken zien we wel. Aan weersomstandigheden kan niemand iets doen en we maken ons er niet druk om. Terug naar ’t paradijs, waar de zon nog hoog aan de hemel staat en we op het terras van de Paradise Inn van koffie, ijs maar vooral van de zon genieten. Vlak na het diner zien we in levende lijve een vos op nog geen 25 meter afstand. ’s Avonds weer een andere, dit keer vrouwelijke ranger in de lobby met haar Power Point presentatie over de historie van Mount Rainier National Park. Leuk mens, belangstelling voor ieder die dat wil. Ze werkt in Engeland. Presentatie deed ze goed! Weer een mooie dag kunnen bijschrijven in het logboek.