Il viaggio / Arrivederci

Ben je net gewend aan het geluid van koebellen, verlaat je het oord. Nu gaan we richting het Lago Maggiore. Omdat we de tijd hebben aan onszelf nemen we de route via Landeck, de Engadin streek (mooi), Bellinzona, Locarno en zo langs de westkant van het Lago Maggiore waar we verblijven tussen Meina en Arona. Onderweg niet de San Bernardino tunnel genomen, maar de San Bernardinopas. Rijden is ook plezier! Een werkelijk schitterende rit met indrukwekkende bergmassieven daarboven en felblauwe luchten, zie foto.
Dit is dus niet de Grote St. Bernard die in het westen van Zwitserland onder Martigny ligt.

Aangekomen bij Arona, waar we slapen in een Bed and Breakfast met de naam White Lilac. De B & B is kleinschalig en keurig ingericht. Mooie tuin erbij. ‘s Avonds ontmoeten we Stefan en Gaia en we gaan eten bij Stresa met uitzicht op de Borromeïsche eilanden in het Lago Maggiore. Wat een sfeer en gezelligheid. Fijn hier te zijn!

Zaterdag 18 september 2021.
Eerst naar Arona zelf, we lopen daar genoeglijk de boulevard en nauwe winkelstraten. Het is heerlijk weer, best warm. Dan naar Lago d’Orta waar we parkeren en door het leuke plaatsje Orta San Giulio wandelen, klimmen en daar lunchen. Heerlijk toeristisch, maar niet hutjemutje druk. Die avond eten we gezamenlijk met ook Gaia’s vader Tiberio erbij in een klein eettentje boven het Ortameer in de bossen. Met onder het eten het geluid van burlende herten in de nabijheid. Als we afscheid nemen na deze gezellige dagen (altijd te kort) begint het te onweren en regenen. We hebben weer geluk gehad deze dagen.

Zondag 19 september 2021.
Na een nacht vol regenbuien en onweer, dat schijnbaar boven het meer bleef hangen, want het ging de hele nacht door, is het tijd om de terugreis te gaan maken. Ook dat doen we dit keer in etappes. Zal wel aan de leeftijd liggen ..... We vertrekken richting Domodossola en waren van plan de Simplonpas te rijden omdat we tijd genoeg hebben. Maar het regent echt zo hard en de wolken hangen zo laag, dat heeft totaal geen zin. Dus in Iselle di Trasquera het autotreintje genomen naar Brig door de Simplontunnel. Twintig kilometer, 20 minuten treinen. Gemak dient de mens. Achteraf een goede beslissing, want we lezen later, dat vandaag de eerste sneeuw is gevallen en de pas dus wit is. Dan rijden we weer een stuk en komen in Goppenstein. Ook daar nemen we de autotrein, veel drukker, dit maal naar Kandersteg een kwartiertje door de Lötschbergtunnel. De treinen rijden af en aan. Lunch gebruikt en met Zwitserse precisie worden en je QR code gescand en je paspoort gecontroleerd. Geen valsheid in geschrifte mogelijk. Daarna gas geven en rijden. Maar het is druk en slecht weer dus dat geeft vertraging. Op naar Pfaffenheim. Dat klinkt behoorlijk Duits, maar ligt toch echt in Frankrijk onder de plaats Colmar. De Chambre d’hôte La Maison d’Emilie waar we verblijven ligt aan de Route des Vins d’Alsace. De Elzas streek kenden we niet, dus ook weer goed om bij te schrijven. Heel veel wijngaarden tegen de heuvels overheersen het beeld. Helaas verwachten ze door een teveel aan nattigheid deze zomer een slechte oogst. We gaan op advies van eigenaar Guillaume nog het charmante stadje Eguisheim bezoeken. Veel vakwerkhuizen en inderdaad een schattige plaats. Morgen de laatste kilometers van de trip naar huis.

Maandag 21 september 2021.
Na een Frans ontbijtje met croissants en baguette vertrekken we noordwestelijk richting Nancy, Luxemburg, Luik (omleidingen), Limburg, Brabant naar huis. Prima verlopen en in de loop van de middag thuis. We kijken terug op een leuke combinatiereis met voornamelijk mooi weer. De Alpen staan garant voor prachtige natuur en bij het Lago Maggiore was het aangenaam en bovenal gezellig toeven.
Een lange herfst en winter voor de boeg om te bedenken wat volgend jaar onze reisbestemming wordt.