Loslaten

Zaterdag 3 juli 2021

In Harlingen begint het te kriebelen, het vakantiegevoel. De wat langere overtocht naar Terschelling (wij noemen dat de “langzame boot”) blijft voor ons van bijzondere betekenis. Hij zorgt ervoor dat je de illusie hebt het continent te verlaten en op weg te zijn naar een of andere buitenlandse bestemming. Zodra we aan boord gaan posteren we ons op een strategische plek buiten in de zon en zo mogelijk uit de wind.
En dan is daar hetgeen waar het allemaal om gaat. Laat je hoofd maar leeg waaien. Harlingen ligt achter ons, de Waddenzee om ons heen, de inmiddels begroeide zandplaat Griend en kraamkamer van vogels aan de zijkant. Het is altijd adembenemend mooi. Grijs of zonnig, het maakt niets uit. Lucht en zee vloeien in elkaar over. We zijn op weg naar ons eigen Atlantis en het tijdelijke heerlijke leven daar. Niets hoeft, behalve genieten.
En dan is er altijd de kleine sensatie wie het eerst de Brandaris aan de horizon ziet. De overtocht met uitzicht is een essentieel onderdeel van een Waddenvakantie en de bijbehorende mentale transformatie. In relax stand gaan we van boord en vervolgen per fiets naar het vakantiehuisje in Formerum. Het genoegen is altijd groot op ‘ons’ eiland. De combinatie van zee, strand, wad, bossen, duinen, heide, broedkolonies en vooral rust, ruimte en de zilte lucht. Dat geeft energie! Vaar je een week later terug (en dat is dus vandaag), dan is dat magnifieke uitzicht op het eiland vanaf de boot op z’n minst een troost bij het noodzakelijk verlaten van Skylge.
We leveren ons weer over aan drukte, stoplichten en rotondes.
Snel tot ziens geliefd Terschelling!