De eerste grijze dag ... of toch?

31 juli 2011 Een grijze dag

Het inmiddels gebruikelijk ritueel: opstaan, douchen, ontbijtje, bagage in de auto en uitchecken. Maar een reisdag is ook vakantie. We maken de nodige stops onderweg, genieten van de omgeving en het rijden op zich is ook relaxed. Lekkere temperatuur weer, ietwat bewolkt maar ook blauwe stukken ertussen aan de lucht. Via de kustroute nr. 101 naar het zuiden, beter bekend als de Pacific Coastway. Eerst een stop bij Cape Blanco State Park, een leuke vuurtoren volgens de reisgidsen. Hoe verder we richting kust komen, hoe bewolkter het wordt. Hier wel mooie duingebieden à la Wadden met grazende schapen. Bij het parkeerterrein weinig Blanco maar veel grijs: is er al niets meer te zien. Alles in de mist, je weet dat de zee daar moet zijn maar zien doe je hem niet. Gaan noodgedwongen gelijk verder, het schijnt hier vaker voor te komen. ’s Ochtends bewolkt en mistig, ’s middags opklaringen en helder. Maar ondanks dat, toch ook momenten onderweg met prachtig zicht en blauwe hemel. We steken de staatsgrens over naar California en er wordt ons bij de controle gevraagd of we vers fruit aan boord hebben. We rijden naar Crescent City naar het Informatiecentrum van Redwood National Park. Halen hier een folder met wandelingen en andere informatie, altijd gratis. Dit park bestaat uit drie gedeelten en we doen er twee van nl. Del Norte Coast en Prairie Creek. Redwoods en Sequoia’s zijn familie van elkaar, de Redwoods zijn dunner maar langer dan de Sequoia’s. Redwoods staan bij zee en Sequoia’s in de Sierra Nevada van de USA bijv. in Yosemite en Sequoia Park. Er staan ook veel rhododendrons langs de weg, maar helaas die zijn al uitgebloeid. Kan me zo voorstellen dat het hier in het voorjaar een grote bloemenzee is en erg fraai! We stoppen bij Vista Point, maar hier ook weinig vista vanwege de aanhoudende mist. Dan doen we een wandeling bij Lagoon Creek nl. Yurok Loop, niet zwaar qua afstand maar best pittig vanwege het hoogteverschil. En dan merk je weer dat dalen soms heftiger is dan klimmen. We picknicken bij parkeerplaats aan de kreek en gaan dan door naar de Klamath River Overlook, een 183 m. hoog uitzichtpunt over zee, de baai waarin de rivier uitmondt en waar men zeer actief vist op zalm en regenboogforel. Maar ook hier weinig te zien, uitleg zie boven. We arriveren daardoor al om 14.00 uur bij de BnB (bed & breakfast) Historic Requa Inn, een oud gebouw met kamers in grootmoeders stijl. Doet ons inderdaad aan de spulletjes van oma’s denken door de meubelen, aankleding etc. De kamer is dan weliswaar een soort van ‘ouderwets’ ingericht, wel comfortabel en ruim en de badkamer is modern en verzorgd en dus prima al met al. Een goed kingsize bed, lekkere fauteuils. Het avondeten kon je hier bij reservering als extra bestellen en dat hadden we al gedaan omdat je toch redelijk afgelegen zit. Jullie horen binnenkort meer.

Het kan verkeren. Schreef ik bovenstaande vanmiddag om 15.00 uur. Les één in het toerisme: luister naar de locals! Na de koffie met versgebakken koekjes van de familie hier klaarde de lucht op en verdween de mist. Dus, hupsakee nogmaals op naar de Klamath River Overlook. En zie hier: prachtig uitzicht op de monding van de rivier en de oceaan. We horen van anderen dat er gisteren een grijze walvis is gesignaleerd in de Klamath River. Deze was afgedwaald en heeft voor heel wat toeristisch kijkplezier gezorgd. We zijn een dag te laat …. Het heeft zelfs de krant gehaald, want de politie moest alles in goede banen leiden omdat er zovelen op de brug stonden dat het gevaar gaf. De walvis is inmiddels teruggekeerd naar de oceaan. Het is sowieso niet gebruikelijk dat walvissen passeren in deze tijd. Ze gaan in het voorjaar van Baja California naar Alaska en in het late najaar terug naar warmere gebieden, om daar hun jongen te krijgen. We wandelen de uitgezette trail, Frans helemaal tot het einde en Joke tot halverwege. De knieën willen even niet (meer) zo. Toch fijn, dat we na al dat grijs weer een positieve en zonnige blik op de omgeving hebben kunnen nemen. Het avondeten in de BnB was zondermeer goed. Zitten nog een tijd in de ‘huiskamer’ met een enorme collectie boeken, want (toeristische) tijdschriften is dat niet zo’n probleem. Morgen verder de PCH zoals men die hier noemt de Pacific Coast Highway of Highway One naar het zuiden.
Al met al kreeg deze grijze dag toch nog een mooi blauw en zonnig randje!