De kust aan de Pacific

21 juli 2011 De kust aan de Grote Oceaan

Het slapen wilde vannacht niet zo lukken. De reden? Het constante geluid van de bulderende zee! Nu houden we ook niet van slapen met alles potdicht, dus er stond aan de zeekant een raam open. Ach, we halen het wel weer in. Het is vochtig vandaag, de straten zijn nat en het is bewolkt. Volgens de mensen hier klaart het echter in de loop van de dag op, het is niet voor niets regenwoud zeggen ze erbij. Na het ontbijt gaan we het zuidelijke deel doen van het park, want morgen hebben we een lange rit te gaan en waarschijnlijk niet het geduld dan nog stops te maken aan het begin van de tocht. We vertrekken naar Lake Quinault, aan de zuidzijde van het meer ligt het Ranger Station en Lake Quinault lodge. Hier hebben we inderdaad Internet en onder het genot van een Starbucks espresso in de hal van de lodge zetten we het verslag erop. De nemen wat foto’s binnen en buiten van de lodge, het is een prachtig oud gebouw uit 1926 en werd in 3 maanden gebouwd. Heel sfeervol en een beetje chique wel. Dan Lake Quinault zelf: een rustig meer aan de rand van het regenwoud en een oase van rust. Je kunt het haast omschrijven als een perfecte locatie voor een misdaadverhaal. De lodge ligt tussen de bomen en bloemen. Een vergelijking met Lake Crescent is snel gemaakt en wij vonden Crescent toch iets mooier en knusser door de bergen rondom dat meer. Via de trailguide weten we dat onze van te voren uitgekozen wandeling aan de noordkant van het meer is. Dus rijden we in een kwartiertje om het meer heen en komen dan bij het begin van de Kestner homestead trail. Die loopt door het regenwoud en bossen met veel maples (esdoorns). We ervaren wederom de aparte sfeer van je zou bijna zeggen de rimboe. Onderweg een warme burrito gekocht voor wel $ 1,18 en het smaakte nog ook. Dat zijn nog eens prijzen. ‘s Middags keren we terug naar de kust en gaan naar Beach nr. 2 (de stranden hebben hier nummers in plaats van namen). Het is inmiddels weer aangenaam warm en zonnig geworden. Daar voert een pad met veel treden naar beneden en het strand bestaat uit grijs/zwart zand en stenen. Hier allerlei rotsen in zee en daartussen bevinden zich de getijdenpoelen. Het is jammer genoeg geen eb meer maar we zien veel zeeanemonen en felgekleurde zeesterren. Juist op dat moment is de batterij van het fototoestel op … altijd het verkeerde moment en de nieuwe batterijen liggen in de auto ver boven ons. Dus nooit meer een toestel op batterijen kopen. We pauzeren nog op het strand voor een appeltje en beginnen vervolgens de klim omhoog. We gaan terug naar onze acco, kopen nog extra batterijen bij het winkeltje en lezen een uurtje in de zon op het balkon. Eind van de middag betrekt het en koelt het erg af. ’s Avonds eten we in de lodge met uitzicht op zee en hebben allebei een heerlijk gerecht. Frans neemt de specialiteit van vandaag dat is Beef Tenderloin, een soort tournedos en Joke een Olympia Mushroom Strudel, vergelijk het met een grote Apfelstrudel maar dan gevuld met champignons, spinazie, paprika, sjalotjes en mozzarella. Jammie!
Prettig, niet aan calorieën denken maar gewoon eten waar je trek in hebt: vakantie heet dat!