Bestemming met 2 gezichten

Maandag 4 augustus 2014. Negen tijdsverschil kun je niet wegmoffelen en om 6 uur dan ook klaar wakker. We weten dat verder slapen niet lukt. Dus maar even Nederland bellen en een aantal whats appjes versturen. De zon komt mooi op. De tijd nuttig besteed en na een heerlijk ontbijt (de eerste dag in USA of Canada is dat voor ons steevast bacon & eggs) gaan we 08.45 op pad. Eerst wat boodschappen gedaan voor de eerste dagen. De weg highway 4 van Parksville op weg naar Tofino is fantastisch mooi, maar …. 2 baans, veel campers (pardon RV’s > spreek uit arvie). Plus hoogteverschillen en heel veel bochtenwerk, rustig aan dus. We stoppen bij Cathedral Grove, een natuurpark met enorm hoge bomen van o.a. 75 meter hoog. Dan voel je je klein ... We doen Port Alberni aan voor een kop koffie maar we vinden het een sfeerloze havenplaats en zelfs de door Lonely Planet aangegeven tip blijkt een veredelde snackbar met TL-verlichting dus snel wegwezen. Dan vervolgen we naar Sproat Lake, nemen een kijkje en dan kom je bij een splitsing, links naar Ucluelet en rechts naar Tofino. De plaats Tofino was tot WO 2 alleen per boot bereikbaar. Er werd echter een militair vliegveld aangelegd en toen ook de wegen er naar toe, zo kwam daarna het toerisme op gang en werd de streek ontdekt. Maar om de bouwactiviteiten en ontginning in toom te houden werd de streek Clayoquot Sound onder Unesco Biosphere geplaatst. Sound betekent fjord/inham. Een prachtige omgeving zo ervaren we. Tofino is een leuke kleine plaats en we kijken rond voordat we naar onze accommodatie gaan. Ons onderkomen is vlakbij MacKenzie Beach gelegen. Het bestaat uit 2 delen, wij zitten in het gebouw met mini-huisjes dat Headlands Lodge heet en gelegen op een rots tussen de bomen en boven de zee. Gelijk maar op onderzoek uit en naar het Mackenzie strand en gelopen. Was het bij aankomst zonnig met een blauwe lucht en rond 27 graden dan opeens trekt het dicht en de 'Pacific Fog' maakt er een heel andere sfeer van. Kouder en grijzer. De korte broek wordt vervangen door lange broek. In ieder geval lekker uitgewaaid met het mooie weer en dan is er koffie en maken we het verslag klaar. Tofino leek ons al het eind van de wereld maar nu blijkt er maar 1 provider te zijn in deze uithoek en die kan het niet aan, zeker gedurende het hoogseizoen niet. Heb je in het dorp zelf 1 streepje bereik, in onze accommodatie 0,00. Bij de receptie zeiden ze het al: de kans dat internet werkt is zeer gering en we zitten ook nog op een zgn 'dead spot'. Geduld is een schone maar soms lastige zaak.

De slogan hier in Tofino: “There is no bad weather, only bad clothing”